Claudio Reulens
Royal Antwerp FC overklaste RSC Anderlecht in de tweede helft en Club Brugge deed het 90 minuten lang. Vincent Kompany kreeg zijn grote gelijk… Paars-Wit heeft een veel te smalle kern om mee te doen met de grote jongens.
We beginnen met de ingaande transfers: Hendrik Van Crombrugge, Nacer Chadli, Vincent Kompany en Philippe Sanders zijn absoluut een meerwaarde, Michel Vlap heeft het potentieel en toonde al flitsen van zijn kunnen, Derrick Luckassen en Kemar Roofe kunnen nog niet beoordeeld worden en één man is tot dusver een grote flop: Samir Nasri. De mercato was dus min of meer geslaagd, maar het huidige bestuur had de aanval beter moeten stofferen.
Onder meer Chadli is een toptransfer.
Kompany zag het eigenlijk niet zitten in jongens als Isaac Kiese Thelin, Elias Cobbaut, Alexis Saelemaekers, Adrien Trebel en Pieter Gerkens was niet meer dan een invaller. Tot op heden bewijzen zij het gelijk van de speler/manager: ze voldoen niet voor de top. Trebel moet nog kansen krijgen in dit systeem (de match in Brugge was ondankbaar als debuut in het Anderlecht van Kompany), maar van de andere vier kan je zeggen: gewogen en veel te licht bevonden in de toppers.
Paars-Wit is een gewone Belgische ploeg als het vier, vijf spelers moet missen. Zonder Vincent Kompany, Sambi Lokonga, Kemar Roofe, Landry Dimata en Andy Najar (komt die ooit nog terug op topniveau?) is de spoeling véél te dun. Anderlecht heeft zonder hen maar 7-8 basisspelers die kunnen meestrijden voor PO I. We hoorden sommigen al opperen om ook Kenny Saief en Alexandru Chipciu terug te halen, maar zij zijn ook materiaal voor de middenmoot in België. Anderen opperen dat Anderlecht Sven Kums en Ivan Santini (bankzitter in China) had moeten houden, maar zij bewezen dat zij inzake loon en leeftijd niet aan de eisen konden voldoen. Te weinig leider en geen prestaties die een langer verblijf rechtvaardigden. Doorselecteren, wat ook de komende mercato’s nog gaat moeten gebeuren. Ook dàt proces is nog gaande door het wanbeleid van de afgelopen 3-4 jaar.
Kompany verwacht méér van enkele meer 'ervaren' jongens.
Kompany had graag meer gedaan tijdens de mercato – Bornauw had hij liever gehouden, maar het geld was broodnodig – en daarom hoopte hij op een revanchegevoel bij Nasri. Dat de Fransman na 2 maanden nog niet fit genoeg is, zegt alles over zijn motivatie. Tot op heden een miscast.
Paars-Wit zijn ‘ideale elftal’ zou mogelijk als volgt kunnen zijn, als Kompany zijn 4-3-3 blijft aanhouden: Van Crombrugge – Sardella/Najar – Kompany – Sandler – Dewaele – Lokonga – Trebel/Vlap – Chadli – Verschaeren – Roofe – Dimata.
Op papier een zeer aardig team en we gaan niet mee in de kritiek dat de jeugd door de mand valt. Sardella was tot Club Brugge een revelatie en Dewaele haalt altijd een constant niveau en Lokonga en Verschaeren zijn toptalenten. Het zijn de jongens met meer wedstrijden op de teller die momenteel toch wel tegenvallen, genre Cobbaut, Zulj & co. Dat is het probleem: de weelde in de breedte is er niet…
Het is wachten op de terugkeer van de geblesseerden Roofe, Kompany, Dimata en Najar.
Thomas Didillon is een goede tweede doelman, Jérémy Doku toont veel leuke zaken en brengt altijd wel iets, Luka Adzic kende goede invalbeurten en Marco Kana is een toptalent, maar daarna… Jongens als Edo Kayembe, Peter Zulj, Elias Cobbaut, Francis Amuzu, Alexis Saelemaekers, Zakaria Bakkali, Pieter Gerkens, Samir Nasri, Kenny Saief, Alexandru Chipciu en Isaac Kiese Thelin geven amper thuis. Voor hen mag en moet de lat hoger. Maken zij nog progressie en zouden zij in de selectie zitten bij pakweg Antwerp of Club Brugge?
Conclusie: Anderlecht heeft, indien iedereen fit is, een ploeg die zeker wel wat kan betekenen in België. Maar met dergelijke smalle kern mag er niks gebeuren. RSCA telt wel veel spelers, maar daar is dan ook alles mee gezegd.
Claudio Reulens
LEES OOK: 'Camara zorgt voor gedonder bij Anderlecht-comeback'
