Arne Decraene
Over visies en filosofieën kunnen we een hele dag discussiëren, maar één ding staat vast: die van Vincent Kompany pakt voorlopig niet bij Anderlecht. Halsstarrig vasthouden aan het vooropgestelde project blijft ergens lovenswaardig, maar met een vijf op 24 is het nu stilaan echt wel vijf voor twaalf. Tijd om het geweer van schouder te wisselen en werk te maken van een – al dan niet tijdelijke – oplossing.
Neen, we willen hier zeker niet opperen om plots voortdurend de lange bal te hanteren of alle jonkies op kant te schuiven. Niet alle aspecten van het veelbesproken 'proces' hoeven namelijk overboord te worden gegooid, maar dat er iets moet veranderen is duidelijk. De kat uit de boom kijken tot de wintermercato lijkt gezien de situatie bovendien uit den boze, en dus moet de koerswijziging nu van binnenuit komen. De veldbezetting kan een eerste stap zijn, want waar Kompany heilig zweert bij de 4-1-4-1 van leermeester Pep Guardiola zou Anderlecht wel eens meer baat kunnen hebben bij een 3-5-2 formatie. Dat Hendrik Van Crombrugge daarin het sluitstuk blijft spreekt voor zich, maar wat met de andere linies?
Verdediging: SANDLER, KOMPANY, LUCKASSEN
Roberto Martinez zag het bij de Rode Duivels al in en leidde ons land zo naar brons op het WK: als je geen goede backs hebt, speel je beter zonder. Zeker als er centraal achterin wél voldoende kwaliteit aanwezig is. Hoewel Philippe Sandler en Derrick Luckassen hun handen vol hadden aan de vinnige spitsen van Club Brugge zijn het tenminste wel al volwaardige profvoetballers, iets wat – met alle respect – over jonge backs Killian Sardella en Sieben Dewaele nog niet gezegd kan worden. Elias Cobbaut stelde dan weer opnieuw teleur, maar omdat alle opties uitgeput zijn blijft hij zoals de zaken er nu voorstaan wel gewoon titularis.
Kompany zou er dus misschien beter aan doen de posities gewoon te schrappen en zichzelf net als bij de nationale ploeg als middelste van drie centrale verdedigers te posteren. Er dreigt dan misschien wel een gebrek aan wendbaarheid te ontstaan, al verloopt de combinatie bij de Rode Duivels met Jan Vertonghen en Toby Alderweireld – van een ander kaliber, maar ook niet de snelsten – ook prima. Bovendien lijkt elk van de hierboven vernoemde flankverdedigers zelfs beter uit de verf te komen als buitenste pion in een driemansdefensie en zouden Cobbaut, Dewaele en Sardella hier zo als bruikbare doublures kunnen dienen.
Vleugels: SAELEMAEKERS, CHADLI
Geen backs betekent dat de vleugelspelers heel de flank moeten afdraven, maar daar heeft Anderlecht nu net twee geschikte kandidaten voor in huis. Aan de ene kant kan er zelfs opnieuw geprofiteerd worden van enige automatismen bij de Rode Duivels, want daar speelde Nacer Chadli recent in San Marino nog alleen op links. Tegen de dwergstaat werden zijn loopvermogen en defensieve kwaliteiten wel niet op de proef gesteld, maar met het zwaarste deel van het programma achter de rug moet Anderlecht de komende weken weer zijn wil kunnen opleggen aan de tegenstand. En kan Chadli op fysiek vlak dus verder groeien.
Het verdedigende werk, en dan vooral het gebrek daaraan, van Alexis Saelemaekers was dit seizoen al vaker voer voor discussie en is ook de reden dat Kompany in hem geen optie ziet voor de knelpuntpositie van rechtsachter. Op het eerste zicht lijkt het dan ook vreemd om hem de hele flank toe te vertrouwen, maar het is wel op die positie dat hij voor het eerst doorbrak en meteen ook indruk maakte onder Hein Vanhaezebrouck. In balbezit kan Saelemaekers zo alvast meer voor het team betekenen dan zijn beperkte bijdrage als linksvoor in Brugge, bij balverlies moet het middenveld mee de gaten helpen opvangen.
Middenveld: LOKONGA, TREBEL, VERSCHAEREN
Daar bouwen we dan ook iets meer zekerheid in dan de eenzame controleur die in het huidige systeem de verdediging en aanval verbindt, zeker nu Adrien Trebel werd opgevist. Wanneer Sambi Lokonga volgend weekend terugkeert uit schorsing zou het immers zonde zijn om een van beiden naar de bank te verwijzen. Wij zien dan ook meer heil in een middenveld met Lokonga als defensief anker en Trebel in een iets meer vooruitgeschoven rol, waar hij met zijn stevig schot en goede voorzet voor extra dreiging kan zorgen. Wat kracht en intensiteit betreft kunnen alvast weinig ploegen in België beter op de mat brengen dan dit duo.
Wat we in de nabije toekomst nog mogen verwachten van Samir Nasri is momenteel een vraagteken, en dus namen we de Fransman niet op in deze oefening. Alle druk ligt zo opnieuw op de schouders van Yari Verschaeren om het spel van Anderlecht te verdelen, een situatie die Paars-Wit dit seizoen eigenlijk liever wou vermijden. Nu het toch zover is kan de youngster echter even goed worden uitgespeeld waar hij het best rendeert: als dirigent op het middenveld met twee brekers achter zich. Liever hadden we hem zelfs nog een rijtje hoger geposteerd, maar dan moet hij eerst echt wel eens aan die statistieken gaan werken.
Aanval: VLAP, THELIN
Het is daarom dat we als schaduwspits voor Michel Vlap opteren, al kan er uiteraard sprake zijn van een wisselwerking met de vaak infiltrerende Verschaeren. Hoewel zijn kanon sindsdien zweeg – een penalty in Kortrijk niet meegerekend – liet de Nederlander op de openingsspeeldag tegen KV Oostende al zien dat hij de goal wel weet staan. Vanaf dan was het een aantal keer net niet en in Brugge bleef hij zelfs heel de match op de bank, maar vroeg of laat werpt zijn prima positionering voor doel wel weer zijn vruchten af. Behalve Vlap en Verschaeren lijken ook Pieter Gerkens en Jérémy Doku uitermate geschikt voor deze rol.
Voor een schaduwspits is natuurlijk eerst een schaduw nodig, en die kan volgens ons toch het best geworpen worden door Isaac Kiese Thelin. Nu kunnen we het alweer over Kemar Roofe hebben, maar als die een inloopperiode nodig heeft zijn we straks weer een maand verder. Neen, Anderlecht heeft nú nood aan een echte aanvalsleider. De ideale man is Thelin uiteraard ook niet, maar hij kan wel dienen als aanspeelpunt en zorgt op zijn minst voor extra dreiging bij stilstaande fases. In de enige zege van het seizoen, in eigen huis tegen Standard, stond de Zweed bovendien 90 minuten op het veld. Misschien dus toch maar stoppen met koppig doen en gewoon een traditionele spits voorin posteren?
LEES OOK: 'La Louvière haalt oude bekende van RSCA als sportieve baas'
