Arne Decraene
In de einduitslag werd het uiteindelijk niet echt weerspiegeld, maar op het veld kon het niveauverschil tussen Club Brugge en Anderlecht zondag haast niet groter zijn. Daarmee werd bevestigd wat iedereen voor de wedstrijd eigenlijk al wist, want het kwakkelende Paars-Wit reikt momenteel nog niet tot aan de enkels van de Blauw-Zwarte machine. Hoe komt dat eigenlijk?
Dat Anderlecht de schade kon beperken tot een 2-1 nederlaag had het vooral te danken aan Hendrik Van Crombrugge, die met enkele prima parades een historische pandoering af kon wenden. Hoewel Club met Simon Mignolet zo mogelijk over een nog beter sluitstuk beschikt zien we daar dus geen groot verschil. Ook centraal achterin gunnen we Philippe Sandler en Derrick Luckassen – ondanks de vele keren dat ze in Jan Breydel in de rug gepakt werden – enig krediet ten opzichte van Simon Deli en Matej Mitrovic, deels ook omwille van de nakende terugkeer van Vincent Kompany. Hoewel hij het in zijn eerste optreden sinds maanden bij momenten moeilijk had durven we tot slot ook Adrien Trebel (en Sambi Lokonga) vooralsnog in balans leggen met Éder Balanta (en Mats Rits).
AANVAL: LUXE VS SCHAARSTE
Op vier posities moet Anderlecht met enige goede wil dus niet veel onderdoen voor de grote rivaal, maar hier houdt ons respijt voor Paars-Wit op. Het meest schrijnende verschil: het offensieve compartiment. Daar baadt Philippe Clement in weelde, zondag nog het best geïllustreerd door de afwezigheid van Mbaye Diagne in de Brugse kern. De Senegalees moest de nieuwe spits in het Lotto Park worden, werd plots weggekaapt door Blauw-Zwart en bekeek de topper samen met Jelle Vossen vervolgens ten voordele van Loïs Openda, David Okereke en Siebe Schrijvers gewoon vanop de tribune. Dat trio begon zelf ook nog maar op de bank, want de aanval werd bevolkt door Emmanuel Dennis, Krépin Diatta en Percy Tau.
Het verschil met Anderlecht kon niet groter zijn, waar van de drietand die in Brugge op het veld stond alleen Nacer Chadli aanspraak zou maken op een basisplaats aan de overzijde. De Rode Duivel moest voor de tweede keer op rij – vorige week tegen Antwerp speelde hij ook al als diepe spits – dan ook nog eens opdraven op een voor hem ongewone positie, waardoor zijn kwaliteiten niet ten volste benut worden. Of Francis Amuzu en Alexis Saelemaekers bij de concurrent wekelijks zelfs nog maar deel zouden uitmaken van de selectie, waar zondag ook nog onder andere Thibault Vlietinck ontbrak, durven we al sterk te betwijfelen. Invallers Jérémy Doku en Isaac Kiese Thelin kunnen al helemaal niet tippen aan wat Clement van de bank haalde.
BACKS: ZEKERHEID VS TWIJFEL
De derde speler die Kompany en Simon Davies tussen de lijnen brachten was Sieben Dewaele, die Killian Sardella uit zijn lijden kwam verlossen. Dat zeggen we niet alleen omwille van de blessure die de rechtsback opliep, maar vooral door de vele sterretjes die hij daarvoor al had gezien. Hoewel we de jonkie zeker niet willen afschrijven werd zo in de eerste echte test wel meteen al bewezen wat we de voorbije weken reeds vermoedden, en dat is dat Sardella toch nog niet helemaal klaar is voor het echte werk. Dewaele stond defensief iets steviger op zijn benen, maar kon eigenlijk evenmin overtuigen. De twijfels rond Elias Cobbaut aan de overzijde zijn dan weer welbekend en zullen er na zondag ook zeker niet minder op zijn geworden.
Hoewel Club in de aanval eveneens de kaart van de (buitenlandse) jeugd trekt wordt er daar in de achterhoede wél gekozen voor zekerheid. Aan Clinton Mata moeten we zelfs geen woorden meer vuilmaken, want de Angolees behoort intussen al jaren tot de beste rechtsachters in onze competitie. Op links was Federico Ricca geblesseerd en kreeg zo Eduard Sobol nog eens zijn kans. De Oekraïner deed Anderlecht vooral in de eerste helft pijn met zijn offensieve impulsen en keek ook in defensief opzicht niet op een inspanning meer of minder. Een enorm contrast met de backs van Anderlecht, die weer amper over de middellijn kwamen. Het blijft vreemd dat Michael Verschueren en co in de zomer niet op zoek gingen naar versterking op deze posities.
MIDDENVELD: ROUTINIERS VS GROENTJES
Wat wél in huis werd gehaald zijn twee extra aanvallende middenvelders, maar geen van beiden verscheen in Jan Breydel op het terrein. Topaankoop Michel Vlap bleef 90 minuten op de bank, wat er met Sami Nasri – voor de derde opeenvolgende keer zelfs niet in de selectie – aan de hand is blijft vooralsnog een mysterie. Zo waren de centrale postjes achter de diepe spits opnieuw gereserveerd voor Pieter Gerkens en Yari Verschaeren, die allebei echter nauwelijks in het stuk voorkwamen. De beperkingen van Gerkens vormden vooral onder de Paars-Witte supporters al vaak genoeg voer voor discussie, Verschaeren bleef zondag dan weer zwaar onder zijn niveau en leverde een uiterst teleurstellende prestatie af.
Aan de overkant hebben we Hans Vanaken ook al betere wedstrijden zien spelen, maar de draaischijf van Blauw-Zwart was wel weer alomtegenwoordig en drukte toch opnieuw zijn stempel. Met ook Ruud Vormer die weer zijn beste spelpeil benadert dartelt de Brugse tandem van routiniers, opgeteld 16 jaar ouder dan de groentjes van Anderlecht, zo op een manier waar ze in het Lotto Park momenteel alleen maar van kunnen dromen. Dat zien we ook weerspiegeld in de statistieken: Verschaeren en Gerkens zorgden dit seizoen nog voor geen enkele (!) goal of assist, tegenover al drie treffers voor Vanaken en zes beslissende passes voor Vormer. Het een wereld van verschil noemen zou bijna nog een understatement zijn.
TITELSTRIJD VS PO II ?
Zonder het zelfs te hebben over de bonuspunten voor Club buiten de lijnen – Bart Verhaeghe tegenover Marc Coucke, Vincent Mannaert versus Michael Verschueren en Clement tegen Kompany/Davies – zien we in Brugge dus heel wat meer ervaring, métier en simpelweg kwaliteit dan in Anderlecht. In de rechtstreekse confrontatie werd Paars-Wit daar op pijnlijke wijze nog maar eens mee geconfronteerd en hard met de neus op de feiten gedrukt. De kloof met de rivaal is op dit moment gigantisch en zal niet gemakkelijk te overbruggen zijn tegen de herkansing in de play-offs. Als die er zelfs wel nog komt, tenminste.
LEES OOK: 'Wit konijn Garcia: daverende verrassing in WK-selectie'
