Arne Decraene
Een klinkende naam als de Slag om Vlaanderen (Club-Gent) of Clasico (RSCA-Standard) heeft ze niet, maar met Club Brugge tegen Anderlecht staat zondag dé absolute kraker van onze competitie op het programma. Historisch gezien dan toch, want terwijl Blauw-Zwart alweer op volle toeren draait zit er bij Paars-Wit nog steeds zand in de machine. Waar beter dan op Jan Breydel om ze eindelijk te doen aanslaan?
Duels tussen de twee ploegen met de meeste Belgische landstitels op hun naam (Anderlecht 34, Club 15) lijken altijd wat op zichzelf te staan. Hoewel de vrees voor een nieuw pak slaag – de voorbije seizoenen werden de Brusselaars een aantal keren met de staart tussen de benen huiswaarts gestuurd – er stevig inzit zou het veld van de aartsrivaal zo wel eens het ideale decor kunnen vormen om de verhoopte revival van Anderlecht in te leiden. Vincent Kompany en Simon Davies moeten dan wel nog het hoofd bieden aan een heleboel vraagstukken, maar geen nood: ook Philippe Clement heeft flink wat knopen door te hakken. Wij zetten de vraagtekens aan beide kanten even op een rijtje.
KEUZESTRESS VOOR CLEMENT ?
Het geraamte van Club Brugge staat als een huis, met zes namen – Mignolet, Mata, Deli, Ricca, Vormer en Vanaken – die we zonder enige twijfel in de basiself mogen verwachten. In het defensieve compartiment staat Clement evenwel voor twee moeilijke keuzes. De eerste is die tussen Brandon Mechele, als product van eigen kweek erg geliefd bij de fans, of Matej Mitrovic centraal achterin. De Kroaat kwam dit seizoen vooral in Europa al sterk voor de dag en lijkt zo na zijn mindere prestaties van vorig jaar weer wat krediet te genieten. Tegen Galatasaray werkte Mitrovic afgelopen woensdag nog opnieuw een oerdegelijke partij af.
In de competitie koos Clement tot dusver echter steevast voor Mechele, die ook beter geschikt lijkt voor de tactische variant die we in de voorbije twee matchen te zien kregen – iets waar we later nog op terug komen. Behalve de partner van Deli staat ook de positie voor de defensie nog niet in steen gebeiteld. Daar werd Éder Balanta in huis gehaald als concurrent voor Mats Rits, de Colombiaan maakte meteen de 90 minuten vol tegen Cercle. In de Champions League kreeg Rits dan weer de voorkeur en deed hij het opnieuw lang niet slecht als controleur op het middenveld, afwachten of Balanta hem uit de ploeg kan spelen.
Het meest interessant om volgen wordt desondanks toch de aanblik van de offensieve drietand van Blauw-Zwart. Daar beschikt Clement over een ongeziene weelde aan aanvallers, maar geen van allen was de voorbije weken goed bij schot. De scoringsmachine van David Okereke viel stil, Emmanuel Dennis, Krépin Diatta en Loïs Openda lijken nooit de grote goalgetters te zullen worden. Misschien volgt er wel een nieuwe kans voor Percy Tau, de laatste tijd wat naar het achterplan verwezen. Mbaye Diagne werd tegen de club die hij aan het altaar liet staan zelfs niet opgenomen in de kern, Siebe Schrijvers maakt daarentegen net zijn heroptreden. Opties genoeg, dus.
HET KOPSTUK VAN KOMPANY ?
Kompany ziet het met lede ogen aan, want Anderlecht kan alleen maar dromen van zoveel fitte spitsen. Aanwinst Kemar Roofe is op de terugweg maar lijkt niet tijdig klaar te geraken voor het cruciale treffen, de toestand van Landry Dimata is nog zorgwekkender en steeds meer een mysterie. Isaac Kiese Thelin blijft zo over als enig klassiek kopstuk van de aanval, al kwam de Zweed tijdens de nederlaag tegen Antwerp van vorige week zelfs niet van de bank. In de enige zege van de troosteloze seizoensstart, thuis tegen Standard, stond Thelin echter wel de hele match op het veld. Mogelijk vormt hij dus toch een betere oplossing dan Pieter Gerkens of Samir Nasri, die er al geregeld moesten depanneren.
Tegen Antwerp nam Nacer Chadli dan weer voorin de honneurs waar, een experiment dat maar weinig succes kende. Toch zien we Kompany hier misschien naar teruggrijpen, eventueel in combinatie met snelle jongens als Francis Amuzu en/of Jérémy Doku om in de ruimte te duiken wanneer de Rode Duivel afhaakt. Waar Thelin kan dienen als aanspeelpunt en afwerker op stilstaande fases, zou een dergelijke combinatie dus vooral op de counter Club pijn kunnen doen. Opties die allebei interessanter lijken dan nog maar eens combineren langs een 'valse negen', ook al zou het betekenen dat Paars-Wit tijdelijk afstapt van de veelbesproken filosofie. Ook hierop komen we, net als op de tactiek van Clement, later nog terug.
TERUGKEER VAN TREBEL ?
Voor we dat doen moeten we het echter toch eerst even over Adrien Trebel hebben. De Franse grootverdiener moest en zou deze zomer vertrekken uit het Lotto Park, maar tot een transfer naar Nantes of Saudi-Arabië kwam het uiteindelijk niet. Sindsdien was Trebel persona non grata in de selectie van Kompany, maar aangezien Albert Sambi Lokonga zondag geschorst moet toekijken werd de middenvelder deze week plots toch weer klaargestoomd voor de dienst. Ook Peter Zulj, sowieso al niet het meest ideale alternatief, is immers twijfelachtig met een neusletsel. Hij verscheen vrijdag wel op het oefenveld met een masker en komt alsnog in aanmerking voor een plaats in de selectie.
Dat geldt voor het eerst dit seizoen dus ook voor Trebel, die mogelijk zelfs meteen aan de aftrap verschijnt. Mocht dat het geval zijn neemt Anderlecht hoe dan ook een risico, zoals Marc Degryse al terecht opmerkte. De voormalige aanvoerder heeft om te beginnen namelijk weinig ritme in de benen om meteen aan zulk een topper te starten, iets waar Steven Defour vorige week toch ook wat last van ondervond. Bovendien zou Kompany, wiens eigen beschikbaarheid eveneens nog een vraagteken is, zich zelfs bij een positief scenario zijn keuze voor de heropgeviste ancien kunnen beklagen. Indien er een gunstig resultaat wordt neergezet kan Trebel volgende week immers moeilijk weer op kant geschoven worden voor Lokonga.
FOEFELEN AAN FILOSOFIE ?
Op die manier dreigt er nu alweer een breuk met het befaamde 'In Youth We Trust'-credo, al komt ook een ander aspect van het proces van Kompany voor het eerst echt onder druk te staan in Jan Breydel. Anderlecht wil altijd en overal de bal en slaagde daar tot dusver ook in, maar of Paars-Wit ook in Brugge het leer zal kunnen monopoliseren is nog maar de vraag. De thuisploeg is namelijk net zo gretig om zelf het spel te maken, zeker voor eigen publiek. De strijd om het balbezit, een statistiek waarin beide teams het met gemiddeld 64 procent even voortreffelijk doen, wordt zo waarschijnlijk doorslaggevend.
Mogelijk erkent Paars-Wit voor het eerst sinds de filosofiewissel echter de dominantie aan de overzijde en wordt het initiatief dus bij de tegenstander gelegd. Davies hintte alvast zelf al op iets directer en verticaler voetbal, waarbij de keuze voor een echte spits (Thelin) of een snelle, mobiele voorhoede (Amuzu en/of Doku) als indicatie kan gelden. De kans dat er voor de kraker iets meer realisme gepredikt wordt in het kamp van Kompany lijkt ons dan ook eerder groot, want een naïevere ingesteldheid zou wel eens snel kunnen leiden tot een nieuwe pandoering. En laat dat nu net zijn wat Anderlecht koste wat kost wil vermijden.
Met open vizier het spel komen regisseren op de Brugse helft lijkt aldus niet aangeraden, zeker niet gezien de wapens waarover Blauw-Zwart beschikt op de tegenaanval. De snelle jongens die daar op de loer liggen om achter een dieptepass van Hans Vanaken of Ruud Vormer aan te hollen noemden we eerder al, dat Club deze troeven bewust durft uit te spelen is ook geweten – denk maar aan de CL-kwalificatieduels tegen Dynamo Kiev en LASK Linz. Wie weet krijgen we dus net het omgekeerde van onze verwachtingen te zien en staat Clement het vaak ongevaarlijke combinatiespel van Anderlecht toe, om dan genadeloos tegen te prikken.
Interessant om volgen wordt daarbij ook of de Brugse coach opnieuw voor de tactische variant opteert die we tegen Galatasaray en ook al in de tweede helft tegen Cercle Brugge voorgeschoteld kregen. Daarin werd er bij balverlies van de gekende 4-3-3 omgeschakeld naar een soort 3-5-2, met de linkervleugel – doorgaans Dennis of Okereke – die dan naar binnenkomt als tweede spits. Federico Ricca krijgt zo de hele linkerflank voor zich en kwam op die manier woensdag nog twee keer in een doelrijpe positie, waarbij hij één keer zelfs de lat trof. De Uruguayaan liet daarmee een unieke kans liggen om meteen eeuwige roem te vergaren bij de fanatieke supportersschare. Wie weet volgt er zondag tegen de absolute aartsrivaal wel al een tweede.
LEES OOK: Coucke verrast opnieuw: mysterieuze video zet fans op scherp
