Arne Decraene
Terwijl de Rode Duivels vrijdag afrekenden met dwergstaat San Marino gaf Nederland in de topper van het interlandweekend Duitsland partij. Oranje trok aan het langste eind en lijkt na de magere jaren zo stilaan weer aansluiting te vinden met de top, waar onze eigen troepen intussen al een tijdje kamperen. In de aanloop naar een nieuwe avond waarin beide teams in actie komen – België in Schotland, onze noorderburen in Estland – wegen we de Lage Landen dan ook graag nog eens tegen elkaar af.
Daarbij focussen we ons niet al te veel op het heden, want de stelling van Ronald Koeman dat zijn elftal zich nu al kan meten met de ploeg van Roberto Martinez ontkrachtten we niet eens zo lang geleden al (LEES HIER). Terwijl er in Nederland een nieuwe garde opstaat loopt onze eigen Gouden Generatie echter bijna op haar laatste benen, met als gevolg het EK van volgend jaar en vooral het WK van 2022 in Qatar voor velen zowat de ultieme kans wordt om nog wat te oogsten. Daarom richten wij onze blik op de nabije toekomst en trachten we nu al in te schatten wie er vanaf dat punt over de beste papieren zal beschikken.
DUIVELS OP LEEFTIJD
Voorspellen welke international wanneer zal afhaken is een onmogelijke oefening, maar welke spelers binnen drie jaar in principe nog op topniveau zouden moeten acteren kunnen we wel bedenken. Op 31-jarige leeftijd zal Kevin De Bruyne nog steeds het spel dirigeren, net zoals leeftijdsgenoot Eden Hazard. Romelu Lukaku (vandaag 26) zou – indien hij niet afhaakt – dan zelfs pas het hoogtepunt van zijn kunnen bereiken, terwijl ook Thibaut Courtois (27) zijn beste keeperjaren normaal gezien nog voor hem liggen.
Op de flanken zitten we met Thomas Meunier (27), Timothy Castagne (23), Thorgan Hazard (26) en Yannick Carrasco (26) eveneens nog even gebeiteld, maar de ervaren defensie zal zeker met het oog op het EK 2024 aan verjonging toe zijn. Of Dries Mertens (32) en Axel Witsel (30) er dan nog bij lopen is ook nog maar de vraag, en dus lijken dit de eerste posities te worden waar grote veranderingen plaats zullen vinden. Een proces dat nu al werd ingezet, zo getuige de recente selectiepolitiek van Roberto Martinez.
De bondscoach haalde al diverse verdedigers bij de kern en lijkt daar stilaan een vast plekje te voorzien voor Brandon Mechele (26) en Jason Denayer (24). Indien helemaal fit mocht ook Björn Engels (24) zich waarschijnlijk eindelijk Rode Duivel noemen, voor Zinho Vanheusden (20) is een selectie dan weer slechts een kwestie van tijd. Leander Dendoncker (24) kan ook achterin geposteerd worden, al is hij nog beter geschikt als opvolger van Witsel. Een positie die evenwel gereserveerd lijkt voor Youri Tielemans (22).
SIGNALEN IN SAN MARINO
De gedoodverfde leider van de toekomst komt zelf nog beter uit de verf als vervanger van De Bruyne, die dan hoger op het veld kan strooien met passes. Op het eerste zicht een logische keuze, ware het niet dat de spoeling in het midden na het pensioen van Radja Nainggolan, Marouane Fellaini, Steven Defour en weldra Moussa Dembélé vrij dun is geworden. Gelukkig zakte Dennis Praet (25) in Italië een rijtje terug, Hans Vanaken (27) kan er ook uit de voeten. Birger Verstraete (25), weer gepasseerd, is tevens een alternatief.
In de 'pocket' probeerde Martinez al Divock Origi (24) uit, van nature nochtans zelf eerder een echte spits. Toch begrijpelijk, want behalve Lukaku volstaat ook Michy Batshuayi (25) de komende tijd vast nog als de nummer 9. Met zijn technische kwaliteiten zou Origi zo dan ook gemakkelijk de rol van Mertens kunnen overnemen, al houdt de bondscoach daar met verder nog Adnan Januzaj (24), Leandro Trossard (24) en nu ook nieuwkomers Benito Raman (24) en Yari Verschaeren (18) duidelijk graag zijn opties open.
In dat opzicht kunnen we de 'verrassingen' van Martinez in San Marino dus best wel verstaan, al had er misschien zelfs nog meer naar hartenlust geëxperimenteerd mogen worden tegen het nummer laatst op de FIFA-ranking. Batshuayi in de spits, Origi en Januzaj erachter en Tielemans en De Bruyne als duo op het middenveld zijn evenwel allemaal combinaties die we in de toekomst misschien wel nog vaker te zien zullen krijgen. En die de bondscoach blijkbaar graag nu al – voorzichtig en met mondjesmaat – uitprobeert.
OPSTAND IN ORANJE
Waar de volgende generatie aan Duivels dus langzaam ingepast wordt tussen de huidige sterkhouders, was er in Nederland na het mislopen van twee opeenvolgende grote toernooien dringend nood aan een grondige metamorfose. Dat Oranje aan een nieuw hoofdstuk begon zien we dan ook duidelijk weerspiegeld in de huidige selectie, waar alleen Daley Blind, Ryan Babel en Georginio Wijnaldum meer dan 50 caps op de teller hebben. Ter vergelijking: tel Hazard bij de huidige kern en negen (!) Belgen ronden diezelfde kaap.
Zelfs Virgil van Dijk, ongetwijfeld dé voortrekker van dit Nederlands elftal, kwam als laatbloeier nog maar aan 27 interlands. De verdediger zal wel ook nog na 2022, wanneer hij 31 wordt, de steunpilaar van het elftal zijn, al moet Memphis Depay (25) tegen dan eindelijk zijn volledige potentieel waarmaken en de aanval gaan dragen. Babel (32) zal er als een van de enige huidige titularissen immers waarschijnlijk niet meer bij zijn, in tegenstelling tot andere anciens als Wijnaldum (28), Blind (29) en doelman Jasper Cillessen (30).
De kern van Oranje voor de nabije toekomst is dus nu al zo goed als verzameld, met verder ook nog spelers als Patrick van Aanholt (29), Marten de Roon (28), Davy Pröpper (28), Quincy Promes (27), Nathan Ake (24) en Denzel Dumfries (23). De jonge garde die op komst is, en zelfs nu al zijn stempel drukt, oogt bovendien toch imposanter dan de Belgische. Met Matthijs de Ligt (20) en Frenkie de Jong (22), die deze zomer voor ettelijke miljoenen richting Turijn en Barcelona verhuisden, uiteraard als voortrekkers.
NEDERLANDSE VISVIJVER
Ook Donny van de Beek (22) stond op het punt een toptransfer naar Real Madrid te maken, maar die deal ging uiteindelijk niet door. Samen met PSV’er Steven Bergwijn (21), al gelinkt aan Bayern München, is de Ajax-middenvelder zo wel het grootste Nederlands talent dat nog op eigen bodem voetbalt. AZ-aanvaller Calvin Stengs (20), op de radar van zowat alle topclubs uit de Eredivisie, kon tegen Antwerp ook meer dan bekoren, terwijl zijn ex-ploegmaat Guus Til (21) deze zomer voor 18 miljoen richting Moskou trok.
Donyell Malen (20) beleefde met een doelpunt dan weer een droomdebuut tegen Duitsland en lijkt dit seizoen ook vol zijn kans te zullen krijgen voorin bij PSV. Heel wat talent in de eigen competitie dus, al lopen er in de rest van Europa ook flink wat Nederlandse jonkies rond. Timothy Fosu-Mensah (21) dreigt echter nooit helemaal te zullen doorbreken bij Manchester United, of Tahith Chong (19) het beter kan doen op Old Trafford is nog maar de vraag. Xavi Simons (16) ruilde dan weer zopas Barcelona in voor PSG.
Dat dit pad evenwel geen garantie biedt op succes en misschien zelfs wel een hinderpaal kan vormen voor de rest van die jongeren hun ontwikkeling kregen we in België met voorbeelden als Januzaj, Charly Musonda Jr. en Zakaria Bakkali helaas maar al te vaak te zien. Of al deze beloften ook effectief hun plaats in het A-elftal van Nederland zullen kunnen afdwingen valt dan ook nog ten zeerste af te wachten, maar dat er over de noordelijk grenzen weer goede vis in de vijver zit staat alleszins buiten kijf.
DUIVELSE DOMINANTIE OF ORANJE OPMARS?
Samen met de prognose van de internationals die er als eersten de brui aan zullen geven, is het de inschatting van die evolutie wat deze oefening zo moeilijk maakt. Vaak zijn het immers de grootste toptalenten die hun potentieel niet waar weten te maken, terwijl underdogs die oorspronkelijk als mindere goden werden beschouwd soms net de hoogste toppen scheren – zie Mertens. Zoals elke bestuurder, scout of trainer graag zal bevestigen is het maken van dergelijke voorspellingen bijgevolg meer kunst dan wetenschap.
Op basis van de informatie die we nu voorhanden hebben ziet het er echter naar uit dat het gat tussen de Rode Duivels en Oranje de komende jaren steeds kleiner wordt. Voorlopig lijken onze troepen de Nederlandse opmars wel nog te kunnen stuiten, maar eens ook Hazard, De Bruyne en de overige tenoren die ons al zo veel plezier bezorgden afzwaaien dreigen we zelfs weer onze meerdere te zullen moeten erkennen in onze noorderburen. Zeker met de recente prestaties van de Belgische jeugdelftallen indachtig.
Toch lijkt het ons onwaarschijnlijk dat de waardeverhoudingen van vóór de meest vruchtbare periode uit ons voetbal helemaal hersteld zullen worden. België en Nederland lijken ons in het volgende decennium eerder aan elkaar gewaagd, met daarbij misschien een licht voordeel voor de traditioneel sterkere component van de Lage Landen. Daar zijn de huidige toppers immers jonger en geniet ook de volgende generatie toch flink wat meer internationaal aanzien dan een Sambi Lokonga, Bryan Heynen of zelfs Verschaeren.
NOG EVEN GENIETEN
Weggeblazen door de Nederlanders zullen we desondanks niet meer worden, net zoals een terugkeer naar de jaren waarin Estland of Kazachstan ons problemen bezorgden ondenkbaar is. Daarvoor heeft het Belgisch voetbal zich de afgelopen tijd teveel omhoog gewerkt. Of we in de toekomst nog evenveel leedvermaak zullen kunnen scheppen in de miserie van onze eeuwige rivaal durven we evenwel ook te betwijfelen. Het lijkt er meer op dat de concurrentie net aangescherpt zal worden en er zich weer een evenwichtige strijd om de Lage Landen zal aanbieden, waarbij onze Duivels zelfs moeten oppassen dat ze vroeg of laat niet voorbijgestreefd worden door dit Oranje. Vooralsnog is dit echter duidelijk nog niet het geval en behouden we het overwicht. Nog even genieten, dus ...
LEES OOK: Mannaert broedt op RSCA-plannetje: "Hij heeft al gebeld"
