Arne Decraene
Michel Vlap is zijn status als eerste toptransfer in het Kompany-tijdperk bij Anderlecht meteen al kwijt, want met Samir Nasri maakt een heel wat grotere naam zijn intrede. Op die manier gaat de Fransman, en niet de Nederlander, de geschiedenis in als de eerste ster die in het zog van Vince the Prince afzakt richting het Astridpark. Of hij een succes zal worden is nog een andere vraag.
De laatste jaren beproefden al tal van gewezen toppers hun geluk in de Jupiler Pro League. Yannick Bolasie en Lazar Markovic kostten in het verleden elk nog bijna 30 miljoen aan de topclubs uit Liverpool, Eidur Gudjohnsen streek na passages bij Chelsea en Barcelona neer bij Cercle Brugge en Marko Marin en Filip Djuricic waren ooit grote beloften die pas bij Anderlecht definitief door het ijs zakten. Het is vooral de gedachte aan die laatste twee die voor scepticisme zorgt in de Paars-Witte harten bij het nieuws van Nasri.
Journalisten en De Bruyne
De Franse middenvelder van Algerijnse afkomst scheerde in zijn loopbaan echter veel hogere toppen dan wat de Duitser of Serviër tot dan al hadden laten zien. In totaal vergaarde hij bijvoorbeeld maar liefst 41 interlands voor Les Bleus, al dateert zijn laatste cap intussen toch ook alweer van 2013. Op dat moment bevond Nasri zich als draaischijf voor Manchester City nog op het hoogtepunt van zijn kunnen, al stond hij net als maatje Karim Benzema nooit volledig buiten discussie bij de nationale elf van Frankrijk.
Na het teleurstellende EK 2012 in Polen en Oekraïne – zijn enige internationale toernooi – werd de middenvelder dan ook aangeduid als een van de zondebokken. Zijn vele woordenwisselingen met kritische Franse journalisten, door Nasri zelf in de kijker gezet door ostentatief de vinger tegen de lippen te drukken na zijn treffer tegen Engeland, kwamen hem duur te staan. Een schorsing was zijn deel, ondanks nog enkele sporadische selecties het jaar nadien was Nasri zo op 26-jarige leeftijd dus eigenlijk al international af.
Het zou het startschot blijken voor een ster die ook bij Manchester City steeds meer begon uit te doven. De spelmaker werd almaar minder belangrijk voor het team van Manuel Pellegrini, met de komst van Kevin De Bruyne in de zomer van 2015 als het finale nekschot. Nasri kwam het volgende seizoen niet meer verder dan 13 optredens, waarvan het merendeel als invaller. Een vertrek drong zich aan voor de man die nog een belangrijke voet had in de titels van 2012 en 2014, een uitleenbeurt naar Sevilla bood de uitweg.
Hero to zero
Nochtans had City hemel en aarde bewogen om Nasri in de zomer van 2011 naar het Etihad Stadium te halen. Nadat hij eerst als jonge knaap indruk had gemaakt bij Marseille ontpopte hij zich op drie jaar tijd onder Arsène Wenger bij Arsenal tot een van de beste spelverdelers ter wereld. In zijn laatste seizoen piekte hij aan de zijde van Cesc Fabregas met 15 goals, waarna beiden terechtkwamen in een aanslepende transfersaga. Fabregas keerde uiteindelijk terug naar Barcelona, Nasri forceerde zijn weg naar Manchester.
Diezelfde zomer versterkte City zich ook met Sergio Agüero, maar het waren vooral de prestaties van de nochtans goedkopere Fransman die met argusogen werd gevolgd. Hoewel de gevoelige overgang slecht verteerd werd door zijn voormalige supportersschare liet Nasri de controverse niet aan zijn hart komen. Samen met David Silva, die al een jaar eerder was gekomen, vormde hij al snel een koningspaar dat spitsen als Agüero, Edin Dzeko en Mario Balotelli overlaadde met assists. Het leverde City meteen de titel op.
Tegen de tijd dat Pep Guardiola zijn opwachting maakte in Manchester was het liedje van Nasri dus echter uitgezongen. Zijn weinig succesvolle uitleenbeurt aan Sevilla werd gevolgd door een definitieve transfer naar Antalyaspor, waarbij The Citizens al genoegen namen met een bescheiden bedrag van 3,5 miljoen om van het woelwater verlost te zijn. Nasri kon zo zijn hoge loon enigszins behouden, maar brak ook in Turkije geen potten en werd zelfs een jaar geschorst voor het gebruik van verboden voedingssupplementen.
De rol van Kompany
Eens die schorsing afgelopen was werd de creatieve middenvelder nog voor een half seizoen opgepikt door West Ham, maar mede door een kuitblessure werd ook dat geen onverdeeld succes. Op 32-jarige leeftijd staat Nasri zo voor een bepalend moment in zijn carrière. Zijn periode als speler in de Premier League is nu definitief voorbij, alleen op exotische bestemmingen vallen er nog vergelijkbare salarissen te rapen. Een laatste sportieve uitdaging bij Anderlecht lijkt de gewezen ster echter meer te kunnen bekoren.
Uiteraard zou hier geen sprake van zijn zonder Vincent Kompany. De ambitieuze speler-trainer van Paars-Wit deelde in Manchester vijf jaar de kleedkamer met Nasri en was daarbij niet alleen diens aanvoerder, maar ongetwijfeld ook een van de weinige klankborden bij wie hij in zijn moedertaal terecht kon. Ondanks de vele verhalen over Nasri zijn moeilijke karakter liet Kompany de Fransman dan ook nooit vallen in de Engelse sensatiepers en lijkt hij nog rotsvast te geloven in de kwaliteiten van zijn voormalige ploegmaat.
Daarbij rekent de nieuwbakken coach – met de steun van Simon Davies, die Nasri eveneens nog kent van bij City – vast ook op zijn eigen kunnen om vat te krijgen op de wispelturige spelmaker. Zelfs tijdens zijn gloriedagen in Manchester krabden Roberto Mancini en Pellegrini zich namelijk geregeld in het haar hoe ze Nasri optimaal konden laten renderen. Zoals zoveel spelers van zijn kaliber lijkt de polyvalente middenvelder, die ook op de flanken uit de voeten kan, immers al te vaak zijn momenten uit te kiezen.
Veel vraagtekens
Behalve die wisselvalligheid en de vraag hij hoe zich zal presenteren op verplaatsing bij pakweg Eupen of Moeskroen vormt ook de fitte paraatheid van Nasri vooralsnog een vraagteken. Net zoals bij Kompany lopen fysieke perikelen als een rode draad door de Fransman zijn carrière, zoals ook bleek tijdens zijn korte passage bij West Ham. Tel daarbij het jaar dat hij miste wegens schorsing en de doemscenario’s van Marin, Djuricic en in zekere mate zelfs Markovic, die ook lang klaargestoomd moest worden, duiken weer op.
Daarnaast is het nog onduidelijk hoe Nasri gepaard zal worden aan Yari Verschaeren en Michel Vlap. Indien de populaire youngster plaats moet ruimen zal de aanhang dit maar moeilijk slikken, en ook de kersverse topaankoop lijkt ons niet meteen gehaald als versterking in de breedte. Het is dus afwachten hoe Kompany het offensief ingestelde drietal samen zal kunnen laten renderen. Het lijkt een moeilijke taak, maar als het lukt kan het langverwachte champagnevoetbal wel eens snel opnieuw zijn intrede maken in het Astridpark.
Met de komst van Nasri neemt Anderlecht dus een beredeneerde gok. De ex-international zal vast een van de grootverdieners worden in Brussel, maar tekent met zijn eenjarig contract plus optie wel slechts een verbintenis voor beperkte duur. Hoe dan ook haalt Paars-Wit na de komst van Kompany voor de tweede keer deze zomer de wereldpers en krijgen de hongerige fans er weer een attractie bij om naar uit te kijken. Als Nasri zelfs nog maar een schim is van zijn vroegere zelf zullen ze er ongetwijfeld van genieten.
LEES OOK: ‘Doku verbaast Guardiola: spectaculaire exit dreigt’
