Claudio Reulens
Marc Coucke degradeert Luc Devroe. Marc Coucke en Hein Vanhaezebrouck hebben spanningen. Marc Coucke zorgt voor wrevel binnen de club. Marc Coucke drukte de transfer van Bubacar Sanneh door. Marc Coucke stuurt Landry Dimata eigenhandig op vakantie. Het zijn de afgelopen dagen geen leuke nieuwsberichten voor de voorzitter van Anderlecht.
Hier en daar ging men zelfs zo ver dat Bart Verhaeghe, Peter Croonen, Bruno Venanzi en andere voorzitters meer voetbal/sportachtergrond hebben dan Coucke. Dat hij voor zijn voorzitterschap bij KV Oostende al nauw betrokken was bij de club en jaren daarvoor ook al veel bij Club Brugge zat, is wellicht minder van tel. Bovendien leerde Coucke veel over zaken doen in de sportwereld door jarenlang actief te zijn in de wielerwereld in de schaduw van onder meer Patrick Lefevere. Inzake sportachtergrond zit het dus nog wel goed.
Coucke zou Devroe al na enkele maanden een bank achteruit gaan schuiven.
Dat Anderlecht de scouting momenteel amper tot niet gebruikt, is relatief logisch. Dat Nicolas Isimat-Mirin als een ‘gemiste kans’ wordt aanzien, valt te betwijfelen. De Fransman kreeg, ondanks zijn statuut als bassispeler bij PSV, vorig jaar vaak de volle laag in de pers en speelde dit seizoen nog geen minuut in de Nederlandse competitie. Maar de scouting staat inderdaad niet op punt en moet verder geprofessionaliseerd worden. Een werk van lange adem. Net zoals vele andere zaken.
Anderlecht staat momenteel waar Club Brugge in 2010 stond. Club was een verouderde club en had nood aan nieuwe, moderne ideeën. De eerste jaren onder Bart Verhaeghe waren zeer woelig: een zeer groot personeelsverloop, mislukte transfers, te veel trainerswissels, slechte resultaten… Verhaeghe kreeg, net als Coucke nu, de wind van voren.
In het voetbal regeert echter de waan van de dag en momenteel wordt Club Brugge terecht aanzien als de best gestructureerde club van het land. Het is die weg die Anderlecht nu aan het bewandelen is en dat gaat met ups en downs. Coucke is een ondernemer en vaak zijn die ongeduldig. De flamboyante Coucke wilde wellicht te snel gaan en het zakelijke en het sportieve snel op punt zetten. Dat lukt niet van vandaag op morgen en daarom verdient Coucke meer respijt. De echte balans kunnen we pas binnen een aantal jaren opmaken. Die tijd is er echter niet bij Anderlecht en de resultaten moeten volgen.
Michael Verschueren krijgt meer macht binnen de club.
Bij Club Brugge hadden ze ook tijd nodig onder Verhaeghe. De eerste prijs kwam er immers pas in 2015, met het winnen van de Beker van België. Sindsdien heeft Club stilaan de scepter overgenomen van Anderlecht. Coucke zag dat Anderlecht geen modern bedrijf was, maar de voorzitter merkte wel snel op dat de jeugdopleiding wél op punt stond. Daar had Anderlecht de afgelopen jaren de scepter van KRC Genk overgenomen en Paars-Wit is inzake doorstroming van eigen jeugd naar het eerste elftal momenteel de maatstaf in België. Het is dan ook geen toeval dat dit de komende jaren dé katalysator van Anderlecht wordt. En de jeugd kan prijzen opleveren, dat bewezen de generaties van Vincent Kompany, Romelu Lukaku, Dennis Praet en Youri Tielemans.
Coucke, die ook stilaan beseft dat er meer RSCA-DNA in de club moet komen, moet stap per stap de rest moderniseren en niet te snel willen gaan. Dat mensen als Urbain Haesaert en Jochen De Coene de club verlieten, is een slechte zaak voor Anderlecht. De zet om Michael Verschueren het sportieve beleid in handen te geven lijkt goed en doordacht te zijn. Hij moet alles nog bewijzen, maar hij kan rekenen op de raad van zijn vader. Anderlecht zal wellicht niet zoals in de jaren 1995-2000 vijf jaar op een titel moeten wachten, maar net als toen, kost de start van een nieuw tijdperk nu eenmaal tijd. Het is één van de ongeschreven wetten van het voetbal.
CR
LEES OOK: Anderlecht reageert voor het eerst op vertrek Vandenhaute
