Voor alle duidelijkheid, Marc Wilmots doet het best aardig als bondscoach. Hij smeedde een sterk collectief, hij communiceerde duidelijk én hij haalde resultaten. Niettemin zijn er nog een aantal werkpunten voor Wilmots. Hieronder zeven dingen die toch wel beter mogen. 1. ZORG VOOR EEN SNELLERE BALCIRCULATIE Het tempo van de Rode Duivels deed vaak pijn aan de ogen. Tergend traag werd het leer soms rondgespeeld. Zeker tegen Algerije, Rusland en Argentinië was dat het geval. Dat maakte het spel van de Belgen meestal voorspelbaar. Dat Wilmots achteraf niet klaagde over het trage tempo, spreekt boekdelen. Een snellere balcirculatie gecombineerd met méér pressing komt de Duivels beter uit. 2. GEEN ONAANGENAME VERRASSINGEN MEER Een aantal keuzes van Wilmots tegen Algerije deden veel wenkbrauwen fronsen. Zeker de zet om Kevin De Bruyne op de rechterflank te posteren, was een pijnlijke uitschuiver. "Ik was verrast dat ik op rechts stond. Sinds maandag wist ik het", zei De Bruyne aan Het Nieuwsblad. Ook het op de bank zetten van Jan Vertonghen tegen Rusland zorgde voor veel verbazing. 3. TRAIN OP STILSTAANDE FASES Het was frappant, hoe Marc Wilmots zondag toegaf dat er tijdens de WK-voorbereiding of bij het WK nooit op stilstaande fases is getraind geweest. Nochtans worden op het hoogste niveau heel wat duels beslist op vrije trappen of corners. Hier hard aan werken zal zeker en vast zijn vruchten afwerpen voor de Duivels. 4. MEER TACTISCHE TRAININGEN "Het was opvallend dat er niet veel variatie in de trainingen zat", blikte Het Nieuwsblad terug op de WK-trainingen van Wilmots. Dat hoeft niet te verbazen, want voor het WK opteerde Wilmots al regelmatig voor twee dezelfde grote oefeningen: één op balbezit en altijd weer het dezelfde type oefening op afwerking. Méér tactische trainingen én meer variatie zijn een noodzaak om het beste uit de Duivels te halen. 5. CREËER MEER AUTOMATISMEN Wilmots heeft wel een vast 4-3-3-systeem, maar bij de invulling lijkt hij het soms zelf niet goed te weten. Het ontbrak de Rode Duivels in Brazilië duidelijk aan looplijnen en automatismen. Wilmots koos ervoor om zijn spelers vooral op intuïtie te laten spelen. Vandaar dat het soms op een ongeorganiseerd collectief leek. 6. HET IS NIET OF LUKAKU OF ORIGI Wilmots koos er nooit voor om Romelu Lukaku en Divock Origi samen te laten spelen. Dat is een groot gemis, want beide spelers toonden eerder al dat ze ook in een zwervende rol kunnen uitblinken. Lukaku geflankeerd door Origi of omgekeerd, waarom niet? Dat kan ook in het 4-3-3-systeem van Wilmots, waarbij Hazard dan de derde aanvaller is. Origi én Lukaku in één ploeg? Dat kan vuurwerk geven. 7. HAAL HET BESTE IN HAZARD NAAR BOVEN Eden Hazard was voor veel Belgen dé WK-ontgoocheling. Vooral tegen de VS en tegen Argentinië was hij ondermaats. Hazard was nochtans een van de beste spelers van de Premier League, waar José Mourinho het beste uit hem haalde. Bij het falen van Hazard heeft Wimots zijn verantwoordelijkheid. "We moeten de individu's nog meer in groep laten spelen. Van mij verwacht men dat ik het in mijn eentje opknap", sneerde Hazard in Het Nieuwsblad niet toevallig richting Wilmots.