Twee dagen na de stunt tegen Atlético Madrid zit Club Brugge nog altijd in een roes. Met een foutloos rapport na drie speeldagen ligt die felbegeerde knock-outfase van de Champions League dan ook stilaan binnen handbereik. Een nieuwe sportieve mijlpaal voor Bart Verhaeghe en Vincent Mannaert, die er bovendien voor zorgt dat de clubkas andermaal fors wordt gespijsd. Niet enkel op de korte, maar misschien zelfs vooral op de iets langere termijn.
Inmiddels hebt u vast wel al ergens vernomen hoeveel miljoenen Blauw-Zwart tot dusver reeds bij op de rekening mocht schrijven dankzij haar prestaties op het kampioenenbal. Behalve de startbonussen, tv-gelden en commerciële inkomsten leverden de overwinningen tegen Bayer Leverkusen, FC Porto en nu dus ook Atlético Madrid de landskampioen al bijna negen miljoen euro extra op. Mits kwalificatie voor de 1/8 finales, die Carl Hoefkens en de zijnen op basis van de statistieken haast niet meer kunnen ontglippen, komt daar straks wellicht nog eens net geen 10 miljoen bij. De rijken worden alsmaar rijker: de concurrentie in België ziet het ongetwijfeld met lede ogen aan. Zeker omdat het financiële aspect van het verhaal daar niet stopt.
VOORBEELD VAN AJAX
Herinnert u zich nog hoe Ajax, aan wie Mannaert en Verhaeghe zich toch graag willen spiegelen, vier jaar geleden vriend en vijand verbaasde door het plots tot de halve finale te schoppen? In tegenstelling tot Club vandaag waren de Amsterdammers toen zelfs geen vaste klant in de Champions League. Twee seizoenen eerder verloren ze weliswaar de finale van de Europa League, aan het kampioenenbal had Ajax al drie jaar niet meer deelgenomen. Het jaar voor het sprookje kregen de supporters in de Johan Cruijff ArenA niet eens Europees voetbal te zien. Om dan plots Real Madrid en Juventus te wippen, alvorens Tottenham en Lucas Moura net iets te sterk bleken. Dromen mag, maar zo een vaart zal het voor Blauw-Zwart – voor wie de buit overigens nog niet helemaal binnen is – vermoedelijk niet lopen.
Wel tonen de Bruggelingen zich nu al opnieuw aan Europa, wat de voorbije jaren ook reeds gebeurde met pakweg de Emmanuel Dennis-show in Bernabéu of het gelijkspel tegen het sterrenensemble van PSG. Momenten in de schijnwerpers die men koestert in Westkapelle. Doorstoten naar de volgende ronde zou betekenen dat die nog langer op Jan Breydel gericht blijven. Wie durft trouwens zeggen dat er daarna mogelijk niet nog meer inzit? Deels zal het afhangen van de loting, al geloven Hoefkens, Hans Vanaken, Simon Mignolet en de rest van de spelersgroep dat ze op hun best iedereen kunnen kloppen. Met die laatste twee in een glansrol demonstreerden ze dat dinsdag ook tegen de Madrilenen, hoewel er in de collectieve masterclass langs Brugse zijde eigenlijk alleen maar uitblinkers te noteren vielen.
HAND VAN HOEFKENS
Een pluim op de hoed van Hoefkens, die in het prille begin van zijn carrière meteen niemand minder dan Diego Simeone aftroeft. Van onderschatting was nochtans geen sprake, het respect dat zijn collega voor de match had getoond vertaalde zich op het veld. Zowel wat diens opstelling, voor de gelegenheid mét Antoine Griezmann aan de aftrap, als aanpak betreft. Atlético nam een afwachtende houding aan, waarbij het vanuit een georganiseerd blok loerde op foutjes of snelle tegenprikken. Club, dat geduld, durf en diepgang aan de bal koppelde aan intensiteit, duelkracht en discipline zónder het leer in eigen rangen, was echter niet verrast. Van bij de start voetbalde het zonder veel complexen uit vanonder de Spaanse druk. Ook met een voorsprong op het scorebord bleven de offensieve intenties altijd intact.
Zelfs de ingreep van Simeone na rust, met Axel Witsel een rij naar achteren, werd perfect gecounterd. Meer nog: Club kwam scherper uit de onderbreking. De hand van Hoefkens zeg maar, wiens elftal na 90 minuten meer balbezit had en zo grotendeels de controle bewaarde. Bij die paar hete standjes was er dan weer steeds nog Mignolet, de lat of de VAR om Griezmann en co het scoren te beletten: ook het noodzakelijke tikkeltje geluk ontbrak niet. Achteraf stak de onklopbare doelman trouwens op eigen initiatief de loftrompet op over Hoefkens en diens tactisch plannetje. In de kleedkamer neemt het respect voor de onervaren coach duidelijk alsmaar toe. Ook in Europa zet Hoefkens zichzelf nu reeds op de kaart. Zeker in Spanje, waar hij aan het eind van zijn actieve loopbaan nog een poosje verbleef.
KONINGSKOPPELS
Vanaken, een tijdje geleden nog kritisch toen het even wat stroever verliep, wierp zijn trainer eveneens een bloemetje toe. De dirigent, dinsdag samen met regelrecht schot in de roos Raphael Onyedika baas op het middenveld, beklaagt zich vast niet dat hij alsnog in Jan Breydel gebleven is. Net als Mignolet gaat hij de komende jaren waarschijnlijk nergens meer heen. Net zomin als pakweg Brandon Mechele of manusje-van-alles Denis Odoi, solide krachten die ook gewoon weer op de afspraak waren. Samen met pakweg Clinton Mata, en voortaan hopelijk Casper Nielsen en wie weet zelfs Roman Yaremchuk. vormen zij de ruggengraat van het elftal. Een stevige basis om op terug te vallen. En te omringen met jonge talenten als Abakar Sylla, Bjorn Meijer, Antonio Nusa en Jorne Spileers, die allen in actie kwamen.
Stuk voor stuk tieners, die op een dag een pak centen in het laatje kunnen brengen. Dat geldt uiteraard ook voor Onyedika (21), Tajon Buchanan (23), Ferran Jutglà (23) en de herboren Kamal Sowah (22). Zij liepen tegen Atlético misschien nog wel het meest in de kijker. Onyedika als draaischijf, Buchanan met zijn bedrijvige dribbels – die ook de Spaanse journalisten konden bekoren – en Sowah en vooral Jutglà als trefzekere werkmieren voorin. Een gloednieuw koningskoppel zowaar: dat heeft de voor het eerst luidkeels toegezongen coach goed bekeken. Hoefkens hield zelfs zonder verpinken Yaremchuk en Noa Lang, toch aanvallers met een zekere status, een hele wedstrijd op de bank. Niet evident, maar behalve beloftevolle jonkies kneden tot profs zit ook een brede kern managen hem blijkbaar wel in de vingers.
ONGEKENDE WEELDE
Éder Balanta, eerder nog afgeschreven, viel bijvoorbeeld ook prima in. In een opvallend hoge rol, waar hij de opbouw moest helpen verstoren nadat Sowah was uitgeweken naar de flank. Hoefkens, wiens keuzes voor Buchanan en Meijer in plaats van de tegen KV Mechelen nochtans verdienstelijke Nusa en Eduard Sobol eveneens goed uitpakte, hakte op die manier alle juiste knopen door. Straks krijgt hij er ook nog eens Andreas Skov Olsen opnieuw bij, benieuwd of Meijer dan moet wijken en Buchanan terug naar de linkerkant verhuist. Niet te vergeten: Club dwong Atlético op de knieën zonder Mata, Lang, Yaremchuk, Skov Olsen, Dedryck Boyata of Mats Rits een minuut tussen de lijnen. Eens zij allemaal volledig fit zijn baadt Hoefkens in ongekende weelde, luxeproblemen die hij gelukkig wel te baas kan.
Geen overdaad overigens, want Onyedika, Odoi en Sylla zijn één kaart verwijderd van een schorsing. Hen missen kan Blauw-Zwart duur te staan komen. Ondanks de gunstige voortekenen is het dan ook nog te vroeg om al te juichen, laat staan te mijmeren over een parcours als dat van Ajax. Wel staat het nu al nagenoeg vast dat de landskampioen binnenkort andermaal langs de kassa zal passeren. Lang, Skov Olsen, Buchanan, Onyedika, Jutglà, Meijer, Sowah, Nusa, Sylla: opgeteld wordt hun marktwaarde vandaag op ruim 70 miljoen geschat, samen zullen zij Club behoudens ongelukken zelfs nog bakken meer opleveren. Stunts in de Champions League zoals die tegen Atlético helpen alvast om de prijs gevoelig op te krikken. Denk maar aan hoe Ajax de afgelopen jaren haar grenzen meermaals verlegde.
RECORD VAN CDK
Ook zelf deed men in Westkapelle mede daarom de laatste tijd geregeld gouden zaken. Na een dankzij de verkoop van Charles De Ketelaere historische zomer schieten de tarieven in Brugge nu weer naar omhoog. Ligt zijn record sneller dan verwacht reeds aan diggelen? Het zou zomaar kunnen. Van het vermelde negental op wie Club kan cashen – veelal recente en dure aankopen – treedt een flink deel straks mogelijk aan op het WK in Qatar, waar ze zichzelf nog meer in de etalage kunnen zetten. Met behulp van de stappen die het zet in Europa loopt Club, na drie opeenvolgende landstitels sowieso al min of meer ongenaakbaar in eigen land, zo steeds verder uit van de concurrentie. Naar het voorbeeld van Ajax dus. Nu ligt de focus echter nog gewoon op aanstaande zaterdag. Atlético of Westerlo: voor Hoefkens maakt het weinig verschil.
AD
