De toekomst is verzekerd, met dank aan Neerpede. Een stelling die niet alleen voor Anderlecht zelf, maar ook de Rode Duivels lijkt op te gaan. Zowel bij de hoofdmacht als de U21 werd dinsdag namelijk andermaal duidelijk dat het nationaal elftal meer dan ooit een Paars-Wit tintje zal krijgen, met bondscoaches Roberto Martinez en Jacky Mathijssen die in de klinkende zeges van hun troepen allebei vol de kaart van een hoop jonge (ex-)Brusselaars trokken. En zo misschien in één klap Vincent Kompany op de goede weg zetten om ook in het Lotto Park resultaten te boeken.
Het leek lang een aarzelend debuut als titularis in het nationaal shirt te worden, maar in het laatste halfuur van het Nations League-duel tegen IJsland liet Jérémy Doku alsnog zien wat hij in zijn mars heeft. De 18-jarige winger vloog plots weer vlot zijn man voorbij alsof het niets was en leverde vanop zijn geliefkoosde linkerkant – gezien, Wesley Sonck? – zelfs een aantal degelijke voorzetten af, die helaas niet tot een doelpunt leidden. Wel zette hij in het slot zélf zijn naam op het bord met een fraaie treffer, de ultieme kers op de kaart voor het toptalent aan wie soms nog een gebrek aan efficiëntie wordt verweten. Starten, scoren én de 90 minuten volmaken: ondanks een zwakke eerste helft, stelde Doku mede dankzij het vertrouwen van Martinez uiteindelijk niet teleur in zijn tweede interland.
SPOOR VAN HAZARD
We mogen er vanuit gaan dat er nog een pak zullen volgen, wie weet reeds in aanloop naar en zelfs óp het EK van volgende zomer. Hoewel hij aanvankelijk dus nog wat last had van plankenkoorts, lijkt het systeem en dominante voetbal van de Rode Duivels tenslotte op Doku zijn lijf geschreven. Zonder zich al te veel te moeten bekommeren om defensieve taken, kan de tiener op de positie van Eden Hazard immers naar hartenlust dribbels en acties opzetten – met steeds genoeg aanspeelpunten om de bal aan kwijt te kunnen of als bliksemafleider te dienen. Net zoals zijn grote voorbeeld dus, die uiteraard wel nog op een ander niveau acteert. Toch kan Doku dé doublure worden van de Belgische aanvoerder.
Vandaag lijkt hij alvast reeds de voorkeur te genieten op alternatieven zoals Leandro Trossard, Adnan Januzaj of Hans Vanaken, die de rol natuurlijk op een andere manier invult. Een aantal andere opties ontbraken dan wel, Martinez liet eerder al zien een boontje te hebben voor de jeugd. Zeker wanneer ze over een potentieel als dat van Doku beschikken. Kijk maar naar Yari Verschaeren, wiens invalbeurt zo mogelijk een nog grotere verrassing was dan de basisplaats voor zijn één jaar jongere ploegmaat. Per slot van rekening zit de Belofte van het Jaar bij Anderlecht voorlopig vooral aan de bank gekluisterd, al was van een gebrek aan ritme geen sprake. Verschaeren viel snedig in, met een assist als orgelpunt.
DANK AAN MARTINEZ
Het maakt dat de twee Paars-Witte tieners hun kandidatuur voor een vast plekje bij de selectie kracht bijzetten en, mits een degelijk seizoen op clubniveau, wellicht ook een goede kans maken op een EK-ticket. Bij de bondscoach, die achteraf de loftrompet bovenhaalde voor het duo, liggen ze alleszins in de bovenste schuif. Een evolutie waar Anderlecht serieus van kan profiteren, en dan niet alleen omdat hun marktwaarde zo alleen maar hoger de lucht inschiet. Ook op sportief vlak komt de ervaring die de twee goudhaantjes opdoen bij het nationaal elftal namelijk van pas. Tenminste, indien Kompany akte neemt van de manier waarop Martinez – na Pep Guardiola toch een van zijn mentors – hen gebruikt.
Zoals we eerder aanhaalden is de 3-4-3 van de Rode Duivels immers ideaal om Doku, die op die manier vaker in stelling wordt gebracht en zijn statistieken kan opkrikken, de volgende stap te helpen zetten. Hoewel hij nog moet leren om op het gepaste moment tussen de linies en voor doel op te duiken, iets wat Verschaeren al heel wat beter beheerst, moet misschien ook Kompany de formule dus overwegen. Tenslotte lijkt de rest van de kern eveneens geschikt voor die formatie, waarin tevens het probleem achterin aangepakt wordt. Op het eerste zicht een contradictorische gedachte, vermits er net een post bijkomt centraal in de verdediging. En dat terwijl Anderlecht dun zit in het defensieve compartiment.
TIP VAN MATHIJSSEN
Het antwoord ligt echter bij de Jonge Duivels, waar Mathijssen in hetzelfde systeem als de A-ploeg met Mile Svilar, Sebastiaan Bornauw, Alexis Saelemaekers, Orel Mangala en Mike Trésor Ndayishimiye een karrenvracht aan spelers met een verleden in Neerpede liet opdraven. De enige twee titularissen die nu nog in het Lotto Park vertoeven, waren evenwel Hannes Delcroix en Francis Amuzu op de linkerkant. De twee tribuneklanten van de recordkampioen – in de laatste drie competitiematchen kwam Amuzu niet in actie en zat hij zelfs slechts eenmaal op de bank – namen daar respectievelijk de rol van linkse pion in het trio achterin en fullback waar. De posities van Jan Vertonghen en Thorgan Hazard, zeg maar.
De afgelopen weken werd duchtig gespeculeerd over eerherstel voor Ognjen Vranjes in het Lotto Park, maar mogelijk vormt Delcroix dus gewoon de oplossing. Dat hij in het kader van het In Youth We Trust-credo tot dusver nog niet zijn kans kreeg, valt alvast vreemd te noemen. Wie weet vertrouwt Kompany hem niet in de as, maar in een achterhoede met drie kan hij misschien wél de vervanger van Cobbaut worden. Aan de overkant lijkt Killian Sardella dan geschikt voor de job, waar zelfs voor Anthony Vanden Borre nog een toekomst weggelegd kan zijn. Het centrale stekje is uiteraard voor Derrick Luckassen, al biedt de iets mindere nood aan voetballend vermogen zelfs nog meer perspectieven voor Vranjes en co.
BOODSCHAP VOOR KOMPANY
Op de flanken moeten Michael Murillo en Bogdan Mykhaylichenko in staat zijn om de hele zijlijn af te draven, met Amuzu en Anouar Ait El Hadj als wissels aan weerskanten, terwijl op het middenveld de bekende namen – Marco Kana, Sambi Lokonga, Adrien Trebel, Peter Zulj en tegen zwakke opponenten Michel Vlap – bikkelen om twee plaatsen. In steun van diepe spits Landry Dimata, die helaas niet aan de bak kwam tegen Denemarken en IJsland en dus geen kennismaakte met deze formatie, zijn er naast Doku met onder andere Verschaeren, Percy Tau, Mustapha Bundu en opnieuw Vlap tot slot opties in overvloed. In theorie is Anderlecht dus prima gewapend om zulk een tactische omschakeling te maken.
Al kan het antwoord ook veel eenvoudiger zijn. Wellicht is het namelijk geen toeval dat Doku dinsdag een pak beter begon te draaien vanaf het moment dat Verschaeren tussen de lijnen kwam, die als een klassieke spelverdeler mocht opereren. Martinez wisselde toen tenslotte naar een traditionele 4-3-3, waarin de twee tieners dicht in elkaars buurt bleven en mekaar blindelings vonden. De boodschap voor Kompany is misschien dan ook simpelweg dat hij Verschaeren, die tot dusver amper negen minuten bijeen sprokkelde, komende zondag tegen Cercle Brugge nog eens aan de aftrap moet brengen. Niet als draaischijf vanaf de zijkant, maar wel als rasechte nummer 10. En liefst met Doku op de linkerflank.
DRIE TROONOPVOLGERS
Als we naast de glansprestaties van Kevin De Bruyne en Michy Batshuayi één ding mogen onthouden van de partij tegen IJsland, is het per slot van rekening wel dat er muziek zit in die combinatie. Zij het natuurlijk in dankbare omstandigheden. Een les die Martinez desalniettemin ongetwijfeld meeneemt richting de volgende interlandbreak, hoewel Verschaeren tevens een rij hoger uit de voeten kan – en zo dus tegelijk een concurrent vormt voor Doku. Hoe dan ook mag het piepjonge duo zich samen met Youri Tielemans nu al de gedoodverfde troonopvolgers van de Gouden Generatie noemen. Afwachten wie van hun (vaak al iets oudere) generatiegenoten bij de U21 als volgende de stap zet. Én in welke mate ook Anderlecht van dit alles de vruchten plukt.
