De laatste kans op eeuwige glorie. Zo wordt Euro 2020 al een tijdje omschreven voor de huidige generatie Rode Duivels. Veel internationals bevinden zich vandaag tenslotte (bijna) in de herfst van hun carrière. Het EK lijkt dan ook een finale gelegenheid op een mondiale prijsslag, om te bewijzen dat dit weeral geen verloren groep is. De aanloop was alvast niet ideaal, met Eden Hazard die herviel in zijn enkelblessure en zonder wedstrijdritme dreigt te vallen. Maar is dat wel zo'n slechte zaak voor de nationale ploeg?
EEN PIJNLIJK HERVAL
Op 16 februari maakte Hazard zijn langverwachte rentree in La Liga tegen Celta de Vigo, nadat hij eerder tien competitiewedstrijden moest laten schieten door een enkelbreuk. Een blessure die Hazard opliep in het Champions League-duel tegen Paris Saint-Germain, en dat na een ongelukkige ingreep van Thomas Meunier. Een collega-Rode Duivel nota bene. In het Estadio Santiago Bernabéu was Hazard op 16 februari dan ook zo blij als een kind om eindelijk weer speelminuten te maken. Net zoals zijn coach Zinédine Zidane glunderde na afloop.
"Eden is klaar voor de duels die er aankomen. Hij heeft geen specifiek plan meer nodig, is fit en wil zelf absoluut spelen", werd de Zidane na afloop geciteerd. De Fransman zet dit seizoen vrij wisselvallige resultaten neer bij De Koninklijke en beseft dan ook dat het zijn elftal aan creativiteit en individuele flitsen mankeert. Het huidige resultaatsvoetbal houdt Real Madrid voorlopig in de titelrace én zelfs nog (eventjes) in de Champions League, maar die ietwat geforceerde flow kan niet eeuwig blijven duren.
En net om die reden was Zidane zo blij om Hazard weer op te stellen. Al was het eerder van korte duur. Amper acht dagen na zijn rentree tegen Celta viel de arme dribbelkont opnieuw geblesseerd uit in de match tegen Levante. In het Estadi Ciutat de València zat zijn match er al op na 66 minuten voetballen, het gevolg van een onschuldig duwtje in de rug door Jorge Miramon. Hazard droop af, mankend en met pijnlijke grimassen. Opnieuw revalideren. Zucht. Neen, het is lang niet zijn favoriete bezigheid.
TUSSEN 22 APRIL EN 22 MEI
Twee à drie maand inactiviteit, zo luidde het verdict van de Madrileense medische staf. Daarnaast wordt nog bekeken of Hazard geen operatie moet ondergaan, of dat een traditionele behandeling volstaat. Hoe dan ook, zijn afwezigheid betekent een kleine ramp voor Real Madrid – en de Rode Duivels. Het seizoen van Hazardinho bij Real zit er daarmee namelijk zo goed als op, en hij zal weinig tot geen wedstrijdritme in de benen hebben in de aanloop naar het EK. Toch hoeft dat laatste allerminst een nadeel te zijn.
De verwachting is dat Hazard volledig zal herstellen van de nieuwe enkelbreuk die hij opliep tegen Levante. Bovendien werden er ook geen ligamenten of pezen geraakt, wat betekent dat de gevolgen op lange termijn ook beperkt blijven. Met andere woorden, ten vroegste op 22 april 2020 (twee maanden na de match op Levante) of ten allerlaatste op 22 mei 2020 (drie maanden later) zal Hazard opnieuw fit worden verklaard. Op fysiek vlak welteverstaan, want qua wedstrijdritme is dat toch nog een ander verhaal.
GEEN GEMIS IN QATAR
In het beste geval kan Hazard dus midden april de trainingen hervatten. Dan staan er nog zeven competitiematchen gepland, een ideaal scenario om alsnog wat ritme en minuten op te doen – en wie weet zelfs wel nog beslissend te zijn in de titelstrijd. Hazard zal zo wel het oefentoernooi van de Rode Duivels in Qatar missen, met Portugal en Zwitserland als tegenstanders. Maar ook dat is in principe geen probleem. Na 106 interlands kent iedere ploegmaat zijn kwaliteiten tenslotte door en door, automatismen inslijpen is dus niet bepaald de hoofdzaak.
In het slechtste geval wordt Hazard pas op 22 mei fit verklaard. Op papier kan hij dan nog de seizoensafsluiter in La Liga meepikken tegen Leganes, maar zowel in Bernabéu als bij het nationale elftal predikt men nu al voorzichtigheid. Forceren is immers absoluut uit den boze, zeker met het oog op de verdere carrière van de toch nog steeds ammper 29-jarige winger. Toch kan Hazard dan op z'n minst al starten met individuele trainingen, specifiek gericht op zijn fysieke toestand met het oog op het naderende EK.
FRISSE HAZARD IN JUNI
Het oefenkamp in maart is wel een belangrijke graadmeter, niet in het minst voor Roberto Martinez zelf. Niet alleen is er de ambitie om de confrontaties met Europese concurrenten als Portugal en Zwitserland goed af te sluiten, daarnaast wil de bondscoach vooral zien op welk niveau zijn spelers zich op dat moment bevinden. De ene Duivel zal namelijk eerder uitgeblust arriveren in Qatar, terwijl andere spelers meer individuele begeleiding zullen nodig hebben.
Hazard zal daar dus echter niet aanwezig zijn, maar Martinez liet eerder al weten dat er nog twee extra oefeninterlands zullen plaatsvinden in juni. De tegenstanders hiervoor zijn nog niet bekend, al kon de Spanjaard wel al bevestigen wel dat er sowieso één match nog zal worden georganiseerd in Brussel. De fans, verkeken van EK-duels op eigen bodem, krijgen zo tenminste toch de kans om de Rode Duivels op een gepaste manier uit te zwaaien.
Voor Hazard komen die twee bijkomende oefeninterlands ook prima uit. Normaliter is hij dan immers al een flinke poos uit de ziekenboeg, waardoor speelminuten in een vriendschappelijke context uiteraard erg welkom zullen zijn. Wie weet is Hazard zo alweer volledig fit op 13 juni, wanneer België haar EK op gang trapt tegen Rusland. Vijf dagen later wacht Denemarken, op 22 juni Finland. Zelfs met een Hazard op halve kracht zijn dit haalbare tegenstanders voor de Rode Duivels. Een ideale aanloop voor de knock-out-fase, lijkt het dus wel.
A LA RONALDO
Een verstoorde voorbereiding op een groot internationaal voetbaltornooi hoeft in se overigens niet meteen het allerslechtste nieuws te betekenen. Terwijl veel collega-international, zowel binnen de eigen rangen als bij andere landen, na een slopend seizoen in de zomer eerder vermoeid dan topfit zullen zijn, kan Hazard het EK zo met een frisse kop en veel goesting aanvatten. En we weten allemaal waartoe een Hazard met honger, en dan hebben we het niet over zijn effectieve eetlust, in staat kan zijn.
Bovendien mag onze aanvoerder zich optrekken aan enkele precedenten in het verleden, die vaak zelfs nog veel roestiger aan een groot toernooi begonnen. Op het WK 2002 werd bijvoorbeeld de Braziliaan Ronaldo, hét grote idool van Hazard, verrassend genoeg geselecteerd voor de Seleçao. En dat na drie (!) jaar vol met slepende blessures aan de knie. Toch loodste El Gordo de Goddelijke Kanaries naar de eindwinst op het WK, met zijn acht doelpunten werd hij in één klap zelfs topschutter. Een beter voorbeeld valt er voor Hazard niet te vinden. Op naar een droomscenario à la Ronaldo?
