Met kerstochtend in het verschiet is meteen ook de laatste rechte lijn richting het nieuwe jaar ingezet. Binnen zeven dagen ontploft dus het vuurwerk en spuit de champagne in het rond, maar voor de sportieve bazen van de clubs in de Jupiler Pro League breekt een tijd van bittere ernst aan. Tijdens de wintermercato moeten zij namelijk op zoek naar spelers die in de tweede helft van het seizoen het verschil kunnen maken. Een moeilijke oefening die niet altijd met evenveel succes verloopt.
Club Brugge gaat in januari op zoek naar een nieuwe targetman, Genk heeft een ervaren doelman nodig terwijl Anderlecht vooral een nieuwe linksback kan gebruiken. Bij AA Gent en Standard oogt de nood aan vers bloed dan weer iets minder dringend, al is de kans klein dat ze in Gent of Luik echt op hun lauweren zullen rusten. Van alle ploegen in de traditionele G5 stond de afgelopen vijf jaar immers alleen Club Brugge twaalf maanden geleden pal, voor de rest werd overal telkens minstens één versterking in huis gehaald.
ANDERLECHT: WEGGEGOOID GELD
Of dat was toch de bedoeling, al bleken de nieuwkomers in januari helaas lang niet altijd een schot in de roos. Vooral Anderlecht kan hiervan meespreken, want de voorbije vijf winters werd daar bijna 10 miljoen weggegooid aan floptransfers als Idrissa Sylla, Stéphane Badji, Rafael Galhardo, Silvère Ganvoula en Ryota Morioka. Dat we topaanwinst van vorig jaar Peter Zulj – kostprijs: 2,5 miljoen – nog onder enig voorbehoud plaatsen, heeft de Oostenrijker dan weer louter te danken aan zijn hoopgevende prestatie tegen Genk van afgelopen weekend. Wie weet kan hij in een lagere rol dan voorzien nu dan toch nog zijn draai vinden.
Wie dat absoluut niet konden, waren de talrijke huurlingen die in diezelfde periode afzakten naar het Lotto Park. Marko Marin, Rolando, Filip Djuricic, Alexander Büttner, Rubén Martinez en Lazar Markovic losten de hoge verwachtingen niet in, net zomin als de later tóch overgenomen Isaac Kiese Thelin en Kenny Saief. Alleen Yannick Bolasie viel niet volledig door de mand, van de definitieve aankopen kunnen we zelfs enkel Adrien Trebel als een tijdelijk succes bestempelen. De Fransman leverde in 2017 nog een bijdrage aan de recentste Paars-Witte titel, al kon hij het dure contract dat hij vervolgens kreeg daarna niet rechtvaardigen.
CLUB BRUGGE: AF EN TOE PRIJS
Trebel doet ons zo enigszins denken aan zijn landgenoot Ludovic Butelle, bij Club Brugge in 2016 minstens even belangrijk in de laatste rechte lijn richting oppergaai. De langverwachte eerste in elf jaar tijd, en dus verwierf de doelman een ietwat iconische status op Jan Breydel. Toch kon hij nadien zijn niveau van toen nooit meer evenaren. Met Benoît Poulain vinden we diezelfde winter trouwens nog zo een randgevalletje terug, Wesley Moraes was net als Stefano Denswil het jaar voordien uiteraard dan wel weer een voltreffer. Zij brachten vorige zomer heel wat miljoenen in het laatje, net zoals Krépin Diatta dat weldra zal doen.
Voor de rest ook hier flink wat miskopen, en dan vooral in de winters van 2017 en 2018. Dorin Rotariu, Carlos Strandberg, Lex Immers en Helibelton Palacios kregen toen namelijk het gezelschap van Alexander Scholz, Ivan Tomecak en de gebuisde doelmannen Vladimir Gabulov en Kenneth Vermeer. Ethan Horvath voldeed evenmin onder de lat, al kwam in die periode dus ook Diatta de rangen versterken en haalt Matej Mitrovic net als Claudemir in 2015 nog ruim een voldoende. Na al deze flops was het echter geen grote verrassing dat het vorig jaar stil bleef in Brugge, afwachten wat Vincent Mannaert nu uit zijn mouw tovert.
GENK: GOEDKOPE GOUDKLOMPJES
Al zijn we misschien nog meer benieuwd naar wat Dimitri de Condé in Genk deze keer voor mekaar krijgt. Vlak voor hij in het voorjaar van 2015 zijn intrede maakte als sportief directeur deden de Limburgers met Wilfred Ndidi al een gouden zaak, twaalf maanden later zakten Ally Samatta, Ruslan Malinovskyi en Jere Uronen af naar de Luminus Arena. Het jaar nadien was het de beurt aan Sander Berge en bleek ook het lenen van Mathew Ryan bij Valencia een goede zet, net zoals de huidige huur van Junya Ito. De Japanner speelde vooral na het plotse vertrek van Alejandro Pozuelo een grote rol op weg naar het kampioenschap.
Andere huurlingen als Jean-Paul Boëtius en Dieumerci Ndongala – wiens definitieve overgang Genk zich nu beklaagt – pakten minder goed uit, net zoals toptransfers Nikolaos Karelis en vooral Pierre Desiré Zebli. José Naranjo en Ibrahima Seck lieten evenmin een grootse indruk na, ook Neto Borges en in mindere mate de wel veel duurdere Casper De Norre moeten nog zien te overtuigen. Toch onthouden we hier vooral de goudklompjes die in januari werden ontdekt. Ndidi, Malinovskyi, Samatta, en Berge kostten samen amper vijf miljoen, een investering die zich zelfs met die laatste twee nog altijd op post al in veelvoud uitbetaalde.
STANDARD: SCHIFTEN IN DUIVENTIL
Ndongala is overigens een van de twee namen die bij meerdere clubs de lijst haalt, want ook Standard waagde ooit na nieuwjaar haar kans op de aanvaller. Hij vervoegt zo een lange rij aankopen en huurlingen die hun stempel niet konden drukken op de duiventil die Sclessin tijdens de break maar al te vaak was. In januari 2016 en 2017 kwamen in totaal immers maar liefst 20 (!) spelers naar Luik, onder wie een illustere figuur als Victor Valdes, maar toch zijn de voltreffers op één hand te tellen. Uit die eerste winter onthouden we zo louter Junior Edmilson, het jaar nadien wel Razvan Marin, Christian Luyindama én Moussa Djenepo.
Die andere naam is Scholz, in 2015 dé toptransfer maar al bij al op z'n best een degelijke kernspeler. Oud-krijgers als Jonathan Legear en Imoh Ezekiel vonden hun vroegere niveau evenmin terug, alleen Mehdi Carcela kon sinds zijn terugkeer twee jaar geleden bekoren. Met Zinho Vanheusden en Gojko Cimirot schoot Standard toen trouwens nóg twee keer raak, vorig jaar vervoegde enkel Alen Halilovic de rangen. Dat beperkter offensief was geen succes, maar wel een verstandige keuze. Hoewel net als in Brugge en Genk een handvol toppers voor een positieve balans zorgt, ligt het slaagpercentage namelijk toch veel lager.
GENT: HOPEN OP UITSCHIETERS
Ook in Gent was het vaak druk in januari, met in totaal 25 nieuwkomers in de voorbije vijf wintermercato's. De eerste naam die daarbij in het oog springt is die van Moses Simon, in 2015 goed voor dat laatste zetje richting de landstitel. Net als de Nigeriaan leverden zijn landgenoot Samuel Kalu, Birger Verstraete, Lovre Kalinic en Samuel Gigot – allen gearriveerd in 2017 – flink wat miljoenen op, Peter Olayinka verdiende zijn meerwaarde dan weer vooral tijdens zijn uitleenbeurt aan Zulte Waregem. Kalinic was met zijn prijskaartje van drie miljoen overigens de op een na duurste winteraankoop in de Gentse geschiedenis, na Yuya Kubo.
De Japanner leek in eerste instantie nog de verwachtingen waar te zullen maken, maar belandde intussen op een zijspoor. Het podium wordt vervolledigd door Thomas Kaminski, die ook nog een voldoende haalt, maar daarachter is het armoe troef. Onder andere Gustav Wilkheim, Tesfaldet Tekie, Sigurd Rosted en Rob Schoofs zullen niet herinnerd worden als grote Buffalo's, net zoals de huur van clubicoon Mbark Boussoufa op een sisser uitdraaide. Die van Alexander Sorloth verliep vorig seizoen met ups en downs, Roman Bezus is voorlopig kantje boord geslaagd. Een eerder wisselvallig parcours dus, met hier en daar een uitschieter.
WINTERSE GOUDHAANTJES ?
Marin kostte Standard vijf miljoen, en ook voor Kalinic tastte Gent dus diep in de buidel. Met uitzondering van dit tweetal brachten dure aanwinsten in januari echter maar zelden zoden aan de dijk in de JPL, net zoals de huur van vergane gloriën trouwens. Voor de juiste prijs kan een binnenlandse transfer wél nog een waardevolle toevoeging aan de selectie vormen, maar de ware winst zit hem toch vooral in jonge en goedkope talenten. Hoewel we hier ook de nodige flops kunnen aanduiden, bleken bijvoorbeeld Wesley, Malinovskyi, Djenepo en Simon meer dan de moeite waard – voetsporen waar Diatta, Berge en Samatta binnenkort wellicht in zullen treden. Wie daarna de volgende winterse goudhaantjes moeten worden, is voorlopig nog een mysterie. Aan de sportieve bazen van onze grote – en minder grote – clubs om ze na nieuwjaar te ontdekken.
