Witte rook donderdag in de Luminus Arena, waar Jess Thorup aangesteld werd als nieuwe T1. De ex-trainer van AA Gent staat nu voor de lastige taak om KRC Genk na de mislukte competitiestart onder voorganger Hannes Wolf alsnog richting PO I te loodsen. Om de Deen een handje te helpen, gaan wij dan ook graag op zoek naar vijf tips die handig van pas kunnen komen.
Daarbij werden we enigszins op weg gezet door zijn toekomstige assistent Domenico Olivieri, die vorig weekend in de zege tegen KV Mechelen enkele geslaagde ingrepen liet noteren. In een herkenbare 4-3-3 formatie, met meer voetballend vermogen op het middenveld en Paul Onuachu als enige diepe spits, pakten de Limburgers toen eindelijk hun eerste driepunter sinds de openingsspeeldag. Een lijn die Thorup in de komende weken, te beginnen maandag tegen KV Oostende, meteen moet zien door te trekken. Al dan niet met dezelfde veldbezetting.
WEES FLEXIBEL
Hoewel hij na zijn laatste jaar in de Ghelamco Arena haast synoniem staat voor een 4-4-2 met een ruit op het middenveld, mogen we dat systeem immers niet zomaar tot dé tactiek van Thorup uitroepen. Integendeel: de Deen gaf doorheen zijn carrière reeds blijk van de nodige flexibiliteit. Zo hanteerde hij in zijn vier seizoenen als coach van FC Midtjylland voornamelijk twee formules die haaks staan op zijn aanpak in Gent. De eerste was een offensieve variant op de klassieke 4-3-3, met twee hoge pionnen in de as. Een formatie die hij aanvankelijk ook bij de Buffalo's introduceerde, tot een iets meer behouden versie – tenminste qua bezetting op het middenveld – zich opdrong voor het defensief evenwicht.
Hoe dan ook voetbalde AA Gent in Thorup zijn eerste campagne nagenoeg altijd in een 4-3-3, tot die vermaledijde bekerfinale tegen KV Mechelen. Pas nadien maakte de beruchte ruit haar intrede, een poging om Jonathan David maximaal te benutten. Zoals het een goede trainer betaamt, gaat Thorup dan ook steeds op zoek naar de meest geschikte formule voor zijn kern. Dat lijkt in Genk eveneens een 4-3-3, al koos hij in zijn laatste twee jaar in Denemarken dan weer stelselmatig voor een 3-4-3 die wat doet denken aan het succesrecept van Roberto Martinez bij de Rode Duivels. Ook dat systeem vormt een optie in Limburg, zij het wel met de nodige risico's gezien de vrij dunne spoeling centraal achterin.
DURF VERNIEUWEN
Een deel van de oplossing kan er dan in bestaan om Sébastien Dewaest weer op te vissen. Olivieri en Dimitri de Condé ondernamen reeds een vruchteloze poging, maar wellicht heeft Thorup meer succes. Daarnaast zagen we tegen KV Mechelen hoe aanwinst Daniel Muñoz daar uit de voeten kan, dus een positie als meest rechtse pion in een driemansdefensie – zoals Clinton Mata bij Club Brugge – is hem mogelijk op het lijf geschreven. Aan de overkant lijkt Jhon Lucumi als enige linksvoetige verdediger een logische optie, al kan daar ook Casper De Norre wie weet nog aan de oppervlakte komen. Genoeg stof om over na te denken dus, zeker nu de mercato nog niet gesloten is en er altijd nog wat bij kan komen.
In zijn eerste seizoen bij AA Gent liet Thorup dan weer zien ook een meer traditionele 4-3-3 zijn eigen invulling te kunnen geven. Na nieuwjaar posteerde hij toen Alexander Sörloth tenslotte als valse flank, een rol die Cyriel Dessers op zich kan nemen. Net zoals hij David optimaal liet renderen, kan Junya Ito of Théo Bongonda dan in een centrale rol als sleutelfiguur fungeren. Iets wat ook Wolf probeerde, zij het zonder veel succes. Intussen werd de nood aan creativiteit aangepakt met de komst van Bastien Toma, terwijl ook Mats Moller Daehli nog rondloopt, jonkie Luca Oyen aan de deur klopt en Bryan Heynen werkt aan zijn terugkeer. Bongonda en vooral Ito belangrijk maken, blijft hoe dan ook cruciaal.
BENUT ONUACHU
Uiteraard kan dat tevens vanaf de flank, waar het duo met hun snelheid, diepgang, acties en vooral voorzetten constant voor dreiging zorgt. Zeker met een dubbele meter als Onuachu in de box, al vormt de aansluiting vanaf het middenveld om daar voor voldoende bezetting te zorgen wel een werkpunt zonder Heynen. Desalniettemin doet Thorup er best aan om de boomlange Nigeriaan zoveel mogelijk te benutten. Iets wat hij zelf vast ook wel weet, want bij FC Midtjylland had hij hem drie jaar onder zijn hoede. Thorup beseft dus maar al te goed tot wat zijn vroegere pupil in staat is, meer zelfs: bij AA Gent drong hij tevergeefs aan om hem aan boord te halen. Het wordt dan ook ongetwijfeld een blij weerzien.
Met 56 goals en 18 assists in 130 duels mag de eerdere samenwerking tussen Thorup en Onuachu per slot van rekening gerust een geslaagd huwelijk worden genoemd. Hoewel het dan nog maar de vraag is hoe Dessers ingepast kan worden, zal de nieuwe coach er dus geen gras over laten groeien om rond de targetman te bouwen. En terecht, want Onuachu heeft absoluut het potentieel om potten te breken in de Jupiler Pro League. Ook kan Thorup zijn troepen inpeperen hoe ze best kunnen bewegen rond de sterke beer én hoe ze hem moeten aanspelen, zowel in de zestien als met de rug naar doel. Bongonda en Ito zijn alvast ideaal om in dat eerste geval de aanvoer te verzorgen, net zoals de oprukkende backs.
SPEEL MET LEF
Als zijn oude en nieuwe club één ding gemeen hebben, zijn het trouwens die offensief ingestelde backs. In de Ghelamco Arena mochten Alessio Castro-Montes en Milad Mohammadi van Thorup vorig seizoen naar hartenlust de zijlijn afdraven, net zoals Jere Uronen en Joakim Maehle dat al een tijdje doen in de Genk. Die eerste ruimt in de basis vermoedelijk wel permanent plaats voor Gerardo Arteago, maar de principes blijven gelijk. Natuurlijke kostte die aanvallende dadendrang van de rechts –én linksachter af en toe wat defensieve stabiliteit, iets wat een lefgozer als Thorup er ondanks de verwijten echter graag bijneemt. Het past ook bij de filosofie van Genk, al mag dat vanzelfsprekend niet leiden tot naïviteit.
Met 10 tegengoals behoren de Limburgers nu al tot de slechtste leerlingen van de klas, dus blind naar voren lopen is uit den boze. Een terugkeer van Dewaest, waardoor Carlos Cuesta nog wat langer in de wachtkamer kan blijven, zou allicht wel helpen. Net zoals een betere vorm bij Lucumi. Thorup beschikt achterin alleszins over meer kwaliteit dan in Gent, met ook Eboue Kouassi die een rijtje achteruit kan schuiven. Op het middenveld lijkt er namelijk geen plaats meer voor een pure breker, hoewel Anderson Esiti in de beginperiode van Thorup bij de Buffalo's vaak aan de bak kwam. De keuze van Olivieri voor een centrale as met Patrik Hrosovsky en Kristian Thorstvedt zag er evenwel toch veelbelovender uit.
PAK SNEL PUNTEN
Eindigen doen we met een dooddoener, die daarom evenwel niet minder belangrijk is. Tegenover alle romantiek en idealistische spelopvattingen, staat immers de harde realiteit. Indien ze in de Luminus Arena werkelijk nog aanspraak willen maken op de top vier, moet Thorup tenslotte vooral snel punten pakken. Met een acht op 18 is het kalf nog niet verdronken, mede te danken aan het falen van enkele concurrenten, maar de plaatsjes bovenin blijven wel duur en de foutenmarge alsmaar kleiner. Gelukkig is het speelschema Genk nu vrij gunstig gezind, met eerst twee duels tegen KV Oostende en Waasland-Beveren. Na de interlandbreak wachten dan wel Charleroi en, jawel, een verplaatsing naar … AA Gent.
Het volgende vierluik tegen Eupen, STVV, Cercle Brugge en Moeskroen oogt dan weer op z'n zachtst gezegd doenbaar. In die confrontaties niks laten liggen, en vervolgens liefst ook punten pakken tegen rechtstreekse rivalen Antwerp en Anderlecht, en de trein kan alweer helemaal vertrokken zijn. Falen in die opdracht daarentegen, en min of meer hetzelfde lot als zijn Gentse opvolger Laszlo Bölöni kan wie weet ook hem beschoren zijn. Als zesde punt zouden we dus nog kunnen opmerken dat Thorup er alles aan moet doen om de kleedkamer achter zich te scharen. Al hebben we er, gezien de reacties in de Ghelamco Arena na zijn ontslag, alle vertrouwen in dat de charmante Deen daar wel in zal slagen.
