Een nieuwe start. Dat is waar Anderlecht in jaar twee sinds Vincent Kompany zijn grote terugkeer op hoopt. Vergeleken met het begin van de voorbereiding twaalf maanden geleden is er dan ook al veel veranderd in het Lotto Park, zowel in de bestuurskamer als in de technische staf. Straks komt ook de spelerskern aan beurt, waar een grote kuis zich nog steeds opdringt. Het lijken allemaal stappen in de goede richting, al blijft het toch nog maar de vraag of Paars-Wit haar lesje wel heeft geleerd uit de voorbije rampcampagne.
Hetzelfde, maar dan anders. Hoewel er na een dergelijke desastreuze jaargang doorgaans volledig wordt gebroken met het verleden, lijkt dat in een notendop het streven van de Brusselaars dit seizoen. De visie van Kompany, met een forse nadruk op kansen voor de eigen jeugd en verzorgd voetbal, moet per slot van rekening te allen tijde overeind blijven. En dan vooral naar de buitenwereld toe. Het vele geslijm in zijn richting vanwege CEO Karel Van Eetvelt, een van die nieuwe gezichten die Anderlecht vooreerst financieel weer op de rails moet zetten, verraadt dat er op dat gebied alvast weinig nieuws onder de zon is. In dat opzicht zijn de schoenen van de afgedankte Michael Verschueren dus reeds goed gevuld.
TWEE GEDACHTEN
Ook Peter Verbeke, die zijn dagelijkse takenpakket als sportief directeur op zich neemt, sprak uiteraard al zijn obligatoire steun uit voor de speler-inspirator. Net zoals kersvers voorzitter Wouter Vandenhaute, het kopstuk van de drietand die een nieuwe wind moet doen waaien het fiere instituut. Zij lijken wel nuchter en capabel genoeg om hun zware opdracht tot een goed einde te brengen, al moet het soms toch lastig werken zijn wanneer alles uiteindelijk telkens toch maar rond één en dezelfde man draait. En, nogmaals, vooral in de publieke perceptie in diens filosofie moet passen. Het heden versus de toekomst, realiteit versus dromen: het is een onaangename spreidstand die Anderlecht ook nu weer dreigt aan te nemen.
Uit alles blijkt immers dat Paars-Wit op twee gedachten hinkt. In de beruchte Open Brief klonk het dat het vizier op 2022 werd gericht, in het nieuwste plan wordt zelfs gesproken over 2025 om op alle vlakken terug top in België te zijn. Ondanks het vele werk en de beperkte middelen, wordt terwijl echter tevens gewag gemaakt van een competitieve kern die de fans zal bekoren. Hoewel we toejuichen dat Anderlecht na de gênante achtste plaats opnieuw omhoog kijkt, en de recordkampioen dat aan haar stand ook verplicht is, strookt dat dus niet met de vraag om geduld die tegelijkertijd wordt gepredikt. En doet het denken aan de ingebakken doch tegenwoordig ongepaste hoogmoed waar Alexis Saelemaekers voor neergesabeld werd.
PROPAGANDASPEECH
Omwille van die split tussen voorzichtigheid en ambitie moet Anderlecht, dat zich hopelijk niet blind staart op de sterke reeks vlak voor de coronacrisis, straks dus niet klagen over te hoge verwachtingen als het niet van meet af aan op rolletjes loopt. Al is ditmaal Frank Vercauteren wel van bij het begin van de partij. Net zoals Verbeke en deels Vandenhaute dat nu met het sportieve beleid moeten doen, nam de T1-op-papier na zijn komst tenslotte toch vrij stevig de teugels in handen. Zijn hand was alleszins duidelijk zichtbaar op het veld, waarbij de wisselwerking met Kompany – die daarvoor natuurlijk zelf ook de nodige credits verdient – erg vlot verliep. Toch was het die laatste die op de eerste groepstraining de troepen toesprak.
"Vorig jaar werd ons veel afgenomen. Dit jaar nemen we alles terug. Alles". Het was de meest opmerkelijke passage in Kompany zijn openingsspeech, die wat deed denken aan een propagandafilmpje en ons vooral liet afvragen wat hij precies bedoelt. Hint de speler-inspirator, die hier zijn functie wel alle eer aandeed, misschien op het waterkansje op Europees voetbal waar Paars-Wit zich zo aan vastklampt? Of is het een sneer naar de media, die af en toe kritiek durfde uiten over zijn project? De selectieve 'persstop' die nu al werd ingelast, waarbij slechts uitzonderlijk interviews zullen worden toegestaan, doet alvast vermoeden dat we het in die laatste richting moeten zoeken. Al stak Kompany zich ook vorig seizoen al geregeld weg.
VREEMDE KRONKELS
Hoewel er weer meer dan genoeg vragen om te beantwoorden zijn, moeten we het voorlopig allicht dus vooral met dit soort video's stellen – aangevuld met hier en daar wat quotes van Van Eetvelt of Verbeke. Niet alleen jammer en een gemiste kans, maar mogelijk een nieuw teken van een gebrek aan zelfreflectie. Van een hand in eigen boezem lijkt op het eerste zicht alleszins weinig sprake. Van Eetvelt begon trouwens ook alweer aan een rondje mist spuien in de media door onder andere vage uitlatingen te doen over de toekomst van Anthony Vanden Borre. Waarom ze er in het Lotto Park schijnbaar op gebeten blijven om zulke spelletjes te spelen, is ons een mysterie. Zeker nu Verbeke eindelijk duidelijkheid leek te scheppen.
Kompany had in zijn speech – onder het toeziend oog van niet alleen Vercauteren maar ook Verbeke en Van Eetvelt, een vreemd zicht – alvast een niet mis te verstane boodschap voor zijn ploegmaats/manschappen. "Als je dit niet kan, vertrek dan maar", klonk het na de instructies over de inzet die hij van hen verwacht. Voor sommigen lijkt dat sowieso het devies, want een uitdunning van de selectie is hoe dan ook een topprioriteit deze zomer. Een dergelijke schifting leek trouwens ook in de technische staf op til, tot nu plots Nicolas Frutos de rangen kwam vervoegen. Daarmee wordt na het fiasco met Pär Zetterberg toch weer een ex-publiekslieveling in huis gehaald, een weg die Anderlecht nochtans niet meer leek te zullen bewandelen.
LESJE GELEERD?
Niet dat de toevoeging van de Reiger een slechte zaak hoeft te betekenen, maar met de aanwezigheid van Vercauteren, Kompany en Jonas De Roeck wordt hij de facto wel pas vierde in rang. Hoewel de leergierige en ambitieuze Argentijn zeker van nut kan zijn, is het dus nog maar de vraag of het wel verstandig is om voor die positie opnieuw iemand aan boord te halen die automatisch de aandacht naar zich toe zuigt. In welke mate er tactische suggesties worden verwacht van Frutos kunnen we moeilijk inschatten, maar om potjes klaar te zetten op training hoef je alleszins niet over zijn palmares te beschikken. Al zet hij misschien wel tegen een lagere vergoeding het individuele werk van Zetterberg met de offensieve jongeren verder.
