De vorige keren dat ze zich tot landskampioen kroonde volgde telkens een teleurstellende campagne, maar na de titel van vorig jaar zou het ditmaal – ondanks het vertrek van diverse sterkhouders – anders zijn. Veel geblaat maar weinig wol, zo blijkt nu, want aan de start van de terugronde staat KRC Genk pas op de negende plaats. Felice Mazzu werd dan ook als zwart schaap uit de Limburgse stal gezwierd, zijn opvolger heet niet geheel toevallig Hannes Wolf.
Onbekend is onbemind, zo luidt het gezegde, al kan de beperkte status van de Duitser in dit geval ook een voordeel zijn. Waar een aanzienlijk deel van de aanhang al sinds diens aanstelling met geslepen messen klaarstond om de 'defensieve' Mazzu af te maken, zakt Wolf immers met heel wat minder vooroordelen ten opzichte van zijn persoon af naar de Luminus Arena. Meer zelfs, de pupil van Jürgen Klopp krijgt gezien de penibele situatie het nodige krediet om alle neuzen in zijn roedel weer in dezelfde richting te doen wijzen. Om daarbij toch niet teveel tijd te verliezen, steken wij hem alvast graag een pootje toe.
GEEN NEE TEGEN 3-5-2
Als de herder dwaalt, dolen de schapen. Tegen AA Gent liet Genk zich twee weken geleden dan ook als een bende makke lammetjes veel te gedwee naar de slachtbank leiden, maar dat betekent niet dat Mazzu niet stilaan op het juiste spoor zat. Met twee spitsen als Ally Samatta en Paul Onuachu voorhanden zou het namelijk zonde zijn om slechts één speerpunt op te stellen, ook elders hield de nieuwe 3-5-2 formatie best wel steek. Helaas kwam dat besef te laat voor de Italo-Belg om zijn hachje nog te redden, twee niet eens zo onoverkomelijke nederlagen tegen Liverpool en de Buffalo's kostten hem de kop. Alhoewel.
Na weken van wisselen met zijn bezetting lag Mazzu eigenlijk daarvoor al zo goed als buiten, met net dat gebrek aan duidelijkheid in de kleedkamer als voornaamste verwijt. Hoewel Wolf aankondigde zich niet vast te pinnen op één systeem, doet hij er dus best aan voorlopig toch verder te bouwen op wat er al staat. Iets waar de nieuwe coach zelf ook op hintte, al zijn we niet helemaal zeker wat die basis nog precies inhoudt nu het recept waarmee Genk de titel pakte blijkbaar teveel ingrediënten mist. Het klinkt misschien wel raar, maar wat ons betreft mag Wolf dus gerust de formatie van de voorbije twee duels handhaven.
SAMATTA & ONUACHU SAMEN
Een 3-5-2 dus, waar we hier en daar uiteraard wel nog wat aan zouden veranderen. Dat is echter pas voor later, want al zeker één onderdeel van de tactiek in de – nogmaals, we weten het – verloren thuismatch tegen AA Gent laten we ongemoeid. Zoals u hierboven al kon merken, behoren wij immers tot die groep van mensen die nu al rotsvast overtuigd zijn van de kwaliteiten van Onuachu. Met zijn dubbele meter is de Nigeriaan niet alleen sowieso al een rariteit voor een voetballer wiens werkgebied zich niet tussen de palen bevindt, hij koppelt dat ook nog eens aan goede voetjes en een meer dan degelijke startsnelheid.
Met 74 goals in 181 matchen toonde de imposante targetman zich bij zijn vorige werkgever, het Deense Midtjylland, bovendien een echte killer. In Genk liet Onuachu dat bijwijlen ook al zien, zijn présence in de zestien is in België ongeëvenaard – alleen Obbi Oulare komt ietwat in de buurt. Zulk een wapen hoort dan ook altijd ten volste benut te worden, zeker indien zijn meerwaarde zich niet louter tot het binnenkoppen van voorzetten beperkt. Van Samatta zijn diensten kan Wolf evenwel ook best zoveel mogelijk profiteren nu het nog kan, dus dan maar samen in de ploeg. Een tandem die al meermaals bewees te kunnen werken.
HERSTEL HAGI (& HEYNEN)
Nog een combinatie die zijn waarde al aantoonde, is die van Sander Berge en Bryan Heynen in steun van een echte spelverdeler. Akkoord, na het vertrek van Alejandro Pozuelo werd die rol vorig seizoen in de laatste rechte lijn richting titel ook ingenomen door een van nature iets robuuster type. Ruslan Malinovskyi loopt er echter niet meer bij, Patrik Hrosovsky begon aardig als zijn vervanger maar kon de voorbije weken toch iets te weinig zijn stempel drukken. Een verfijnde én verschroeiende traptechniek zoals die van de Oekraïner heeft hij alvast niet in huis, zowel qua doelpunten als assists staat de teller voorlopig nog op nul.
Toegegeven, Ianis Hagi liet ook nog veel te weinig zien om de hype rond zijn komst afgelopen zomer te rechtvaardigen. Het Roemeense godenkind kon alleen met zijn invalbeurt op de openingsspeeldag en zijn allicht vergeefse hoogtepunt in Sint-Truiden bekoren, bij Mazzu lag hij alleszins niet in de bovenste schuif. Of Hagi meteen weer aan zal knopen met de goede vorm kunnen ook wij niet voorspellen, maar misschien kan hij wel zorgen voor dat sprankeltje creativiteit waar het Genk de laatste tijd zo fel aan ontbreekt. Van Heynen en Bergen, die beter gediend lijken met een rol in de schaduw, hoeft het dan niet meer te komen.
BOONTJE VOOR BONGONDA
Achterin kiezen we ondanks hun wisselende prestaties net zoals tegen Liverpool en Gent voor het logische trio Lucumi-Dewaest-Cuesta, al zouden we hier gerust ook Dries Wouters wel eens aan het werk willen zien. Lucumi kan in dat geval opschuiven naar het centrum van de driemansdefensie, wat hem vermoedelijk beter ligt, terwijl Dewaest en Cuesta dan strijden om de derde plek. Op de eenzame rechterkant ook geen wissels, want die positie is Joakim Maehle op het lijf geschreven. De jonge Deen maakte als pure back al indruk met zijn vele rushes, op z'n eentje de hele flank mogen afdraven is voor hem dus haast een geschenk.
Een ploeg die dominant wil zijn zet echter geen twee verdedigers alleen op de flanken, zeker niet wanneer eerste keuze Jere Uronen – offensief al even bekwaam als Maehle – nog in de lappenmand ligt. Met alle respect voor Casper De Norre, maar zijn bijdrage is in dat compartiment toch heel wat beperkter. Daarom hebben wij hier eerder een boontje voor een avontuurlijker alternatief als Théo Bongonda. Die stelde als verhoopte opvolger van Leandro Trossard tot dusver dan wel teleur, in Waregem bewees hij toch spitsen als Onuachu en Samatta van de nodige aanvoer te kunnen voorzien. Vraag dat maar aan Hamdi Harbaoui.
SCHAAPJES OP HET DROGE
Willen we nu zeggen dat Genk met dit wonderrecept plots alsnog naar een tweede opeenvolgende landstitel zal stormen? Neen, natuurlijk niet. Uiteraard hoeft Wolf ook niet al onze consignes woord voor woord op te volgen, want zijn eigen accenten kan en moet de nieuwe coach zeker leggen. Een behoud van het 3-5-2 systeem, zij het zeker in afwachting van Uronen in een iets offensievere variant, vertrouwen in het duo Onuachu-Samatta én een herstel van het klassieke middenveld mét spelmaker lijken desondanks toch een goede basis om mee te starten. Precies waar de Duitser naar op zoek was, althans toch volgens hemzelf. Wie weet laat hij straks tegen Moeskroen echter plots zijn tanden zien en komt Genk ineens totaal anders voor de dag. Als Wolf zijn schaapjes snel op het droge wil hebben, moet hij het volgens ons evenwel toch niet te ver gaan zoeken.
