Alderweireld, Boyata, Dendoncker, Mechele, Vermaelen en Vertonghen. Het lijstje aan verdedigers waarop bondscoach Roberto Martinez tegen San Marino en Kazachstan een beroep kan doen oogt weer indrukwekkend, en dan zijn Björn Engels (gepasseerd), Vincent Kompany en Jason Denayer (beiden geblesseerd) er nog niet eens bij. Ook Clinton Mata is, ondanks zijn beresterke prestaties bij Club Brugge, geen Rode Duivel en zal het helaas ook nooit meer worden. Een doodzonde.
De Jupiler Pro League is weer hot bij onze nationale ploeg. Waar de plaatsjes een tijdje terug nog exclusief gereserveerd leken voor de Belgen in het buitenland – op het WK in Rusland was Leander Dendoncker de enige speler in de selectie die op dat moment nog op eigen grondgebied actief was – maakt Martinez er sinds kort een punt van om vaker jongens uit de vaderlandse competitie een kans te gunnen. Nadat eerder al onder andere Vanaken, Mechele, Trossard, Verstraete, Van Crombrugge en Verschaeren hun kans kregen is het zo nu aan Maxime Lestienne om zijn kunnen te tonen aan de Spanjaard. Een lijstje waar Mata zeker niet in zou misstaan.
HAZARD IN BEDWANG
Acht interlands voor nummer 122 op de FIFA-ranglijst Angola, waarvan de laatste om vage redenen al in 2016, maken echter dat de 26-jarige verdediger die geboren werd in Verviers niet meer in aanmerking komt voor de bondscoach. Die zou anders vast wel oog hebben voor Mata, zoals hij drie jaar geleden zelf al aangaf. "De enige speler in de Belgische competitie die echt indruk maakt op mij", zei Martinez over de toenmalige rechtsachter van Charleroi, die nadien via Genk in Brugge belandde. "Hij speelt op een positie waar we alternatieven kunnen gebruiken", klonk het verder nog. Toen ging dat over de vleugelback, maar de stelling gaat vandaag nog altijd op. Behalve Toby Alderweireld voelt binnen de huidige kern niemand zich immers echt in zijn sas als meest rechtse pion in een driemansdefensie, ook niet bij de afwezigen. Een plek die Mata zichzelf sinds Ivan Leko hem daar eind vorig seizoen posteerde dan weer in geen tijd eigen maakte.
In PO I legde hij er de beste spitsen die de JPL te bieden heeft aan banden, de voorbije weken volgde vooral nadat ook Philippe Clement omschakelde naar een defensief trio de bevestiging. Mata is snel en krachtig, komt goed voor zijn man maar laat zich toch nauwelijks in zijn rug pakken en is beresterk in één-tegen-éénsituaties. Koppel dat aan uitstekende voeten en een voortreffelijke mentaliteit – op het veld altijd bij de pinken, in de kleedkamer een leidersfiguur voor de jonge garde – en het wordt al snel duidelijk waarom hij algemeen als een van de beste verdedigers in België wordt beschouwd. Iemand die zeker zijn plaats zou hebben tussen de opties die in de huidige kern aanwezig zijn dus, zeker aangezien geen van hen over dezelfde snelheid beschikt. Dat Mata het internationale niveau aankan bewees hij eerder deze week alvast in Bernabéu, waar hij Eden Hazard in bedwang hield en zo een grote rol speelde in de stunt van Club Brugge tegen Real Madrid.
Ploegmaats bij de Rode Duivels zullen de rechtstreekse tegenstanders van afgelopen dinsdag dus echter nooit worden. "Helaas is het te laat, hij speelt voor Angola en dat is een gemiste kans voor ons. De spelers in de Belgische competitie moeten in ieder geval beseffen dat ze een echte kans hebben om opgeroepen te worden", zei Martinez daarover in hetzelfde interview uit 2016. Jammer voor ons, maar ook voor hemzelf. Waar Mata deze zomer namelijk thuis vanop de bank toekeek hoe Angola al vroeg uit de Afrika Cup geknikkerd werd, zou hij zich nu met de Rode Duivels kunnen voorbereiden op een nieuwe gooi naar EK-glorie. Wie er dan plaats zou moeten ruimen voor de sterkhouder in de nog maar drie keer gepasseerde Brugse defensie, mocht hij nooit voor Angola gekozen hebben? Hiermee zullen we ons misschien iets minder populair maken bij de Club-fans, maar dat zou dan wel eens makker Brandon Mechele kunnen zijn.
