Na het laatste fluitsignaal zondag tegen Standard werd bij Anderlecht een collectieve zucht van opluchting geslaakt. Behalve dan bij coach Hein Vanhaezebrouck, die deed alsof er weinig tot niets aan de hand was. Misschien een vorm van zelfbescherming want de prestaties van zijn ploeg waren de voorbije weken toch echt wel ondermaats.
Dat Vanhaezebrouck daarbij op geen enkel moment aan zichzelf of zijn tactieken twijfelde, is dan ook typisch voor de trainer. "Hein Vanhaezebrouck geeft de indruk dat de schuld nooit bij zichzelf te zoeken. Hij sleept dat beeld al langer met zich mee, net zoals de indruk dat hij sommige spelers daarmee zou irriteren. Trainers die alles afschuiven, bewegen zich binnen een spelersgroep hoe dan ook op glad ijs", stelt Jacques Sys, hoofdredacteur van Sport/Voetbalmagazine.
Het discours van Vanhaezebrouck kennen we natuurlijk wel van bij AA Gent. Maar dat sprookje kende geen happy ending. "Vreemd dat een ongetwijfeld competente trainer de spelers niet echt meekrijgt in zijn verhaal. Bij KAA Gent lukte dat wel, waar Hein Vanhaezebrouck een status van onsterfelijkheid verwierf en de ploeg naar zijn inzichten formeerde. Natuurlijk vermoeide het wel eens als Vanhaezebrouck zijn Grote Gelijk verkondigde, maar de successen veegden dat telkens weer onder de mat. Tot het spel stokte en de spelers zich niet langer als een blok achter hem schaarden. Een vertrek kon niet uitblijven."
