(15-09-2016).jpg)
Bram Nuytinck werd tegen Sporting Charleroi stevig op de korrel genomen door het thuispubliek. Eerder dit seizoen kreeg Steven Defour het zwaar te verduren. In het verleden waren er nog spelers van Anderlecht die het vaak hard te verduren kregen. Guillaume Gillet speelde jaren voor Anderlecht, maar was zeker niet geliefd. Hij had weinig krediet bij de fans, al waren ze in zijn laatste half jaar wel een stuk milder. Toen hij als rechtsachter fungeerde, kreeg hij vaak fluitconcerten over zich heen. Hij trok naar FC Nantes. Kanu speelde jarenlang voor Anderlecht, maar had een vrij nonchalante stijl van voetballen. Zijn trainers gaven hem veel speelkansen, maar dat was niet naar de zin van de fans. Zij hadden geen hoge pet op van de Braziliaan. Hij werd verkocht aan Terek Grozny. Michael Zewlakow was een degelijke kracht, maar geen sterkhouder. De fans zagen het niet echt zitten in de Pool en hij kreeg vaak fluitconcerten over zich heen. Hij trok naar Olympiakos. Ki-Hyeon Seol was een speler met best veel techniek, maar hij was soms ook zeer afwezig en kon de geniaalste dingen afwisselen met de domste dingen. De fans floten hem ooit helemaal van het veld, waardoor de minzame Zuid-Koreaan zijn frustratie wegtrapte op de invallersbank. Hij trok naar Wolverhampton. Marc Hendrikx moest indertijd de opvolger van Bart Goor worden. Hij kon die verwachtingen niet inlossen. Qua stijl hoorde hij ook niet echt bij Anderlecht, en dat lieten de fans merken. De flankspeler werd meermaals zeer kritisch benaderd door de RSCA-supporters. Gert Verheyen is misschien wel hét voorbeeld van hoe kritisch de fans kunnen zijn. Ook hij was hij geen Anderlecht-voetballer pur sang. De fans waren absoluut geen voorstander van hem. Nadien werd hij een boegbeeld van Club Brugge.
