Vijf stuks. Zoveel legde Anderlecht er in het mandje tegen Kortrijk en evenveel paarswitte spelers halen de ploeg van het weekend. Als de kleppers de goeie vorm pakken en nog een maand vasthouden doet de titelverdediger volop mee voor een verlenging, tot het eind.
De resterende posities in de keurelf gaan naar individuele uitblinkers en... naar Charleroi.
Toen ik twee weken geleden getuige was van de thuiszege tegen AA Gent raakte ik zeer gecharmeerd door de warmte die alles in en rond het Stade du Pays uitstraalt. Weg de grauwe tristesse van le Pays Noir. Vele getekende gezichten straalden, in de ogen tranen van geluk. Karakterkoppen ingekleurd met borstelstreken van blijdschap.
In die sfeer gedijt iemand als Clément Tainmont het best. De Fransman (29) beleeft een tweede voetballeven en toonde tegen Standard nogmaals wat hij allemaal kan. Zijn afwezigheid in Kortrijk werd danig gevoeld. In de derby was hij de grote bezieler, nu Neeskens Kebano wat anoniemer acteerde. Aanvoerder Javier Martos wordt een vaste man in mijn team. Altijd goed. Foutloos. I like him. Damien Marcq dropte ik vorige week al, en hij mag blijven staan. Houdt van grote honden en van literatuur. Een belezen man met flair aan de bal en de drive van een gezonde pitbull als de tegenstander er mee aan de haal is. Marcq is 26 en interessant voor elk van onze topclubs, durf ik te beweren.
Hij kan de stap maken die Danijel Milicevic vorig jaar zette: van Charleroi naar hogerop. Twee klassegoals waren het van de Zwitserse Serviër. Zeer minzame kerel overigens. Geen drie spelers op onze velden trappen makkelijker met links én rechts als hij.
In doel staat deze week Miguel Van Damme. Miguel wie? Van Damme. Uit Maldegem. Van Cercle. Had de ondankbare taak om seizoensuitblinker Olivier Werner te vervangen in de wedstrijd van de laatste kans. Van Damme deed zijn job onberispelijk, ranselde er met een prachtparade ook een penalty uit, maar zijn groenzwarte omstaanders waren in die fase iets minder attent. Aan de 21-jarige doelman lag het niet op het Lisp.
Lierse zelf was zowat voortdurend in balbezit, maar het duurde een tijd eer er echt schwung en druk kwam. Diegene die vanaf de eerste minuut dreiging, drive en durf toonde was Karim Hafez, de kwieke linksachter. Hij schoof ook de rebound van de strafschop richting doel én trapte de uitstekende corner waaruit Bensebaini de 2-1 maakte.
Tenslotte de prinsen uit het Park. Mitrovic is vaste prik. Hij is het roofdier in de box. Een gesel voor elke defensie tegenwoordig. In topvorm ontegensprekelijk de gevaarlijkste spits in België.
Het zal Besnik Hasi ook zeer geplezierd hebben dat Andy Najar tegen Kortrijk scoorde. De Hondurees was eindelijk weer zijn flitsende zelf. Noeste arbeid op de flank, acties buitenom, zwierig zwaaiend met voorzetten. Op het middenveld heerste de driehoek. Dennis Praet staat dichtbij een terugkeer op deze pagina, maar voorlopig laat hij de eer aan Steven Defour en Youri Tielemans. Defour draaft weer, was zaterdag betrokken bij zowat alle grote kansen en goals. Tielemans is na een flinke dip weer dikke vriend met de bal en dan stuurt hij die waar hij maar wil. Heerlijk, dat wegbuigende schot.
(rsc-anderlecht)(25-04-2015).jpg)
En dan was er nog Olivier Deschacht. Bijna 14 jaar ononderbroken in de ploeg, vaak verguisd, geregeld voorwerp van misprijzen, maar intussen zowat aanbeden als een gebalsemde Boeddha. Vooral zijn eerste kopbalgoal was er eentje om in te kaderen (en boven zijn bed te hangen). De perfecte knik naar de verste paal. De uitzinnige manier waarop hij zijn goals vierde zal in vele geheugens gegrift blijven. De film van zijn fraaie carrière als speler van één club zal daarmee eindigen - op een dag, maar nog even niet. De oprechte blijheid en trots van een blonde jongen van 34 lentes. In superslomo. Als het opnieuw lukt voor Anderlecht zou het meer dan ooit 'zijn' titel zijn.
.jpg)
