Zonder verdedigers spelen? Zou dat ook kunnen? Neen. Maar in het ultra-offensieve elftal van de midweekspeeldag houden we het bij 3. En dan nog. Georgios Galitsios was terug bij Lokeren en er ging veel vanuit, vanaf rechts. De vlucht vooruit, op een bepaalde manier. Olivier Deschacht is intussen zowat 53 jaar, maar hij blijft ook de komende 20 jaar een vaste waarde in de defensie van Anderlecht. Daarover kan geen twijfel bestaan. Deschacht blijft in elke pot overeind. In Istanboel of in Kortrijk: wat maakt het uit. Leve Oli. En nog een linkspoot: Nana Asare. Opnieuw. Want als Gent niet meer verdedigend denkende figuren nodig heeft is dat mede te danken aan hem. Asare schakelt moeiteloos om, wordt dan zelfs soms aanvaller nummer 6 of 7 in het hypermoderne concept van Hein Vanhaezebrouck. Over de doelman kan deze keer geen enkele discussie zijn: Sammy Bossut is al weken de beste man bij Zulte Waregem. Hij is vastbesloten om ervoor te zorgen dat 'zijn' Essevee binnen de kortste keren de echte klim naar boven inzet. Wat een middenveld hebben we! En dan is Hans Vanaken - ook dartel tegen Charleroi - er niet eens bij. Danijel Milicevic behoudt zijn stek van afgelopen maandag. In de Ghelamco Arena trapt hij met z'n vaardige voeten tegen elke bal die stilligt. Tussendoor beweegt hij geruisloos, vrij als een vogeltje achter Depoitre, aanspeelbaar voor elke medemaat. Toffe gozer ook. 'Franck Berrier est de retour' - en dat is maar goed ook, nu Oostende stilaan natte voeten kreeg. Hij bleef wel erg nuchter na de 4-0 tegen Westerlo, maar Berrier sprak op het veld. Met de (drogere) voeten. Een gebroken neus verstoort de communicatie niet tussen je hersenen en je... voeten. Victor Vázquez leverde daarvan zondag al het bewijs in 10 minuutjes in de slag van Vlaanderen. Op Le Cannonier werd hem weinig in de weg gelegd, en dan weet je het wel. Vázquez is als de betere slotenmaker: hij opent wat gesloten is. Het heldere hoofd van een professor wijsbegeerte, gecombineerd met een onderstel dat al het denkwerk in een oogwenk kan uitvoeren. Passing als een precisiebombardement. Werden tegen Moeskroen op weg gezet naar glorie: Felipe Gedoz en Tom De Sutter. Gedoz is zich stilaan goed aan het in- en aanpassen in Brugge. Flair te koop, deze Braziliaan. Liefhebber van het betere balspel. Hij is nog geen Vázquez als spelmaker, de twee kunnen best samen functioneren. De Sutter heeft de prikkel van Preud'homme uitstekend opgepikt. Vier doelpunten in enkele dagen: dan scoor je goeie punten bij je trainer. Vooral ook omdat De Sutter tussendoor ook de ploegmaats rondom zich goed laat functioneren. Tenslotte nog twee raspaardjes voor hoog op de flank. Gun ze vrijheid en ze laten zich gelden. Benito Raman gaat zeer goed om met de gekregen vrijheid van HVH. Een wakkere wekker, opgedraaid voor aftrap en dan maar laten aflopen. Dik 90 minuten lang. Ren-je-rot. Onvermoeibaar in z'n werk als stoorzender. A pain in the ass voor de tegenstrevers. Twee doelpunten aan het eind van een snelle omschakeling tegen Waasland-Beveren. Wat een wapen voor Gent. Volgende week wordt Raman 20. Nu al gefeliciteerd Benito! En dan was er Ayanda Patosi. Bijna was hij er niet meer. In Lokeren tenminste. Afgeserveerd. En plots verscheen hij in Moeskroen na de rust in de ploeg - terwijl hij niet eens op onze teamsheet stond! Verrezen uit de doden, paar kilo's kwijt en de neus weer in de juiste richting. Die 45 minuten volstonden om het vertrouwen van Peter Maes helemaal terug te winnen. Als dank gaf de guitige Zuid-Afrikaan - kan je ooit boos zijn op dat gezichtje? - een puntgave verrichting weg tegen Charleroi. Anderlecht is gewaarschuwd. Peter Morren