"Zo gebeurde het ook met Ruytinx, Raymaekers en Annys"

Joeri Vastmans speelt voor Patro Eisden. In het verleden speelde hij voor reeksgenoot Oud-Heverlee Leuven. Het afscheid was er één in mineur. "Het wa­ren in­der­daad fantasti­sche ja­ren in een su­per gezel­li­ge en pro­fes­si­one­le club met één van de be­s­te sup­portersclans van het land. Er was wel die dramati­sche wed­strijd te­gen Bous­su Dour waar­in ik een dubbe­le been­breuk op­liep. Dat was een moei­lij­ke pe­ri­o­de, maar het echt wran­ge ge­voel kwam pas la­ter", zegt hij in Het Belang van Limburg. "Na één jaar reva­lide­ren dacht ik in eer­s­te nati­o­na­le een eer­lij­ke kans te krij­gen. Niet dus. Nog voor het seizoen be­gon­nen was, kreeg ik op 30 au­gus­tus, één dag voor het slui­ten van de trans­fer­pe­ri­o­de, te ho­ren best naar een an­de­re club uit te kij­ken. Ik be­dank­te voor een uit­leenbeurt aan Tie­nen of WS Brus­sel." Hij zag nadien nog enkele clubspelers met een wrang gevoel de club verlaten. "Ik bleef en mocht één keer een paar mi­nuten op­draven te­gen Club Brug­ge. Een af­scheid in mi­neur. Ik ben ook niet de eni­ge 'club­spe­ler' die zo on­han­dig be­dankt werd. Wouter Schee­len ging me voor en on­der meer Wim Ray­mae­kers, Bjorn Ruy­tinx en Maxime An­nys volg­den. Des­ondanks hou ik er nog goe­de vrien­den over, op kop as­sistent-trainer Hans Vander Elst.”