Peter Morren, verslaggever bij VTM en Sporting Telenet, zal wekelijks exclusief voor VoetbalNieuws.be zijn ideale elf geven van de afgelopen speeldag in de Jupiler Pro League. Lees hieronder verder om het Elftal van de Week te ontdekken van speeldag zes. De grote uitblinkers van het weekend waren eigenlijk schaars. In de bovenlaag van het legioen der verzamelde voetballers zitten spelers die als ze er zin in hebben eenvoudigweg bovendrijven. Vanwege dat surplus aan kwaliteit. Dennis Praet heeft er tegenwoordig elke wedstrijd veel zin in. Een vervolg op zijn sterke play-off 1 van de vorige (voorts eerder wisselvallige) campagne. In Brugge gaf Praet een helft voetballes. De intrinsieke klasse, de verfijnde baltoets en de vista gaan nu hand in hand met gretigheid en grinta. De assist bij de 0-2 van Mitrovic had een beetje van dat alles. Praet zal enkel nog beter worden met iemand als Steven Defour in zijn rug. Twee selecties voor 'de 11' op twee aanwezigheden: say no more. Defour is de leidraad van paarswit. De knuppelgooier in de buurt van het hoenderhok. De baken als er storm dreigt. Met Victor Vázquez van Club Brugge voeg ik nog een vleugje artistiek vermogen toe. Vázquez oogt fitter dan ooit en in die toestand hanteert hij moeiteloos het dirigeerstokje van blauwzwart. Tenzij hij wordt geneutraliseerd en z'n ploegmaats van geen hout pijlen weten te maken, zoals gisteren voor de rust. Gedragen door de klassieke klasse van orkestmeester VV haalde het karaktervolle Brugse huislied 'Sturm und Drang' nog net voldoende melodie om het gelijkspel te wettigen. Defour-Praet-Vázquez: de beste middenvelders tout court in de pintjesliga. Uit de topper licht ik ook nog Björn Engels. Vanwege heersend in het luchtruim en in de tweede helft een symbool voor de knokkersmentaliteit van Club. En u weet: ik heb een zwak voor verdedigers die scoren. Goed verdedigen staat nochtans bovenaan in hun takenpakket. Christian Kabasele kan dat. De oudere broer van Anderlechtaanvaller Nathan doet het goed in Genk. Alex McLeish zal in Kabasele genoeg vinden van wat hij verwacht van zijn verdedigers. Laurent Ciman hoort in het centrum. Dat bewees hij ook in Lokeren, waar hij lange tijd de koene bewaker was van de roodwitte burcht. Toen Standard met 10 viel schoof hij weer even naar rechts, zijn oude positie waarop hij bij gebrek aan beter ook de voorbije weken al eens terecht kwam. En Guy Luzon zette Ciman ook al voor zijn defensie. Hij doet het allemaal meer dan degelijk. Op links komt deze week Jordan Lukaku. Die lijkt onder Fred Vanderbiest meer en meer stabiliteit te vinden. Dat Marc Wilmots hem bij de Rode Duivels neemt verrast me wel. Thorgan voor Eden, Jordan voor Romelu. De nationale ploeg en haar waarden. Family first. Misschien dat Sammy Bossut daarin ook de reden moet zoeken van zijn niet-selectie ten voordele van de hondstrouwe en aldus heropgeviste JF Gillet. Bossut reageerde goed met zijn wedstrijd in het Kuipje. Charleroi is beter dan het puntentotaal tot nog toe liet vermoeden. De winst tegen Malinwa komt net op tijd. Cédric Tainmont was de sleutelfiguur. Hij is het zoveelste voorbeeld van de Franse voetballer die tekort komt voor de top in eigen land en het dan op een lager niveau probeert bij de buren in België. Bij Moeskroen zijn het hoofdzakelijk jongere Fransen die nog niet helemaal rijp zijn. Ik kan me niet voorstellen dat Abdoulay Diaby in pakweg 2016 in de Ligue 1 geen titularis is. Week na week maalt hij zijn kilometers voorin, trekt hij sporen van vernieling in de vijandelijke verdedigingslinies. En hij blijft scoren. Dat laatste is iets wat je niet verleert. Het keert altijd terug. Björn Ruytinx zal op zijn 53ste bij de veteranen van Herk nog regelmatig scoren. 'El Toro' heeft de neus altijd richting doelmond. Zoals hij nu al voor de tweede keer cruciaal inviel voor Oostende door een goeie goal te maken: chapeau. Vierendertig maar nooit te oud voor doelpunten. Maar of hij zijn duikvluchten met onzachte landing als ritueel gaat blijven uitvoeren is een andere kwestie. Peter Morren